O POČINjENIM RATNIM ZLOČINIMA NA PODRUČJU BIVŠE SFRJ

I

1. U skladu sa zahtevom postavljenim u Rezoluciji Saveta bezbednosti 780 od 5.oktobra 1992. godine, tačka 1. Vlada Savezne Republike Jugoslavije dostavlja izveštaj o slučajevima kršenja međunarodnog ratnog i humanitarnog prava na teritoriji bivše SFR Jugoslavije. Izveštaj je treći po redu (prvi je sačinjen 1992., a drugi 1993. godine), a prvi pripremljen je od novoformiranog Komiteta za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, čiji je zatadak utvrđivanje svih relevantnih činjenica u vezi sa oružanim sukobom i aktima nasilja, posebno onim koji predstavljaju teške povrede međunarodnog ratnog i humanitarnog prava. Time se nastavlja kontinuitet u obaveštavanju UN sa ciljem utvrđivanja odgovornosti za počinjena dela nasilja, patnji i nasilne smrti velikog broja stanovništva.

Podatke navedene u izveštaju obrađivali su stručni ljudi iz pravosuđa SR Jugoslavije, a prikupljani su od strane državnih organa, nevladinih organizacija i udruženja, uviđajem na terenu i saslušanjem svedoka. Izveštaj sadrži 186 slučajeva teškog kršenja međunarodnog ratnog i humanitarnog prava koje smo utvrdili, a to je samo mali deo onoga što je utvrđeno. Namera je da svetsku i domaću javnost obavestimo samo o onim podacima koje smatramo utvrđenim u meri u kojoj je to od strane jednog kvalifikovanog tela stručnjaka, u postupku koji prethodi sudskom utvrđivanju činjenica, to učinjeno.

Za svaki navedeni slučaj dokumentacija postoji i može se staviti na uvid Komisiji eksperata UN koja je osnovana radi istraživanja ratnih zločina, u cilju daljeg proučavanja. Imena i mesto boravka pojedinih svedoka su izostavljeni u interesu njihove zaštite i izbegavanja moguće zloupotrebe. Mnogi drugi slučajevi koji predstavljaju ili ukazuju na jednako teška kršenja ratnog i humanitarnog prava, a koja ne sadrži ovaj izveštaj, biće prezentirana u narednim izveštajima posle provere, utvrđivanja i dopune podataka.

2. Ovom prilikom ističemo principijelan stav Savezne vlade u odnosu na pitanja buduće saradnje sa Komisijom eksperata UN i Međunarodnim tribunalom za suđenje počiniocima ratnih zločina na teritoriji bivše SFRJ u Hagu: Savezna vlada ističe da Ustav SRJ, kao i ustavi većine demokratskih država zabranjuju ekstradiciju konvencija iz oblasti međunarodnog humanitarnog prava i da je spremna da u potpunosti izvršava sve svoje međunarodne obaveze. SRJ nema nikakve dileme u pogledu gonjenja i kažnjavanja svih lica koja su počinila zločine, potvrde međunarodnog humanitarnog prava. Oni su obuhvaćeni zakonodavstvom SRJ i pravosudni organi SRJ po tom osnovu su obavezni da razmotre sve relevantne dokaze koji bi se odnosili na državljane SRJ ili lica koja zateknu na njenoj teritoriji i da u slučaju ustanovljenja krivice preduzmu gonjenje i kažnjavanje. Takvi slučajevi su u postupku kod organa pravosuđa SRJ i neki od njih su obuhvaćeni u ovom izveštaju. SRJ, njeni organi i tela, sarađivali su sa svim organima UN na ravnopravnoj osnovi, ali bez diskriminacije.

Jugoslovenski organi su spremni da na teritoriji SRJ gone svakog počinioca krivičnog dela protiv čovečnosti i međunarodnog prava. U pogledu odgovornosti za zločine izvršene u građanskom ratu koji još traje na teritoriji bivše SFRJ moraju se razlikovati i utvrditi dve vrste odgovornosti: prva za zločine protiv mira, koji se mogu pripisati onima koji su podsticali i sprovodili razbijanje Jugoslavije, što se može smatrati uzrokom građanskog rata, a druga, individualna odgovornost onih koji su u toku ratnih sukoba ili u vezi sa njima izvršili teške zločine protiv čovečnosti i međunarodnog prava ili neposredno bili podstrekači ili naredbodavci.

Osnov kažnjavanja počinilaca ratnih zločina na teritoriji bivše Jugoslavije našli smo u Ženevskim konvencijama o zaštiti žrtava rata (1949) i Dopunskim protokolima I i II (1977) iz ove konvencije, kao i odredbama Konvencije protiv uzimanja talaca (1979). Haške konvencije o zaštiti kulturnih dobara u slučaju oružanih sukoba (1954). Sve pomenute konvencije ratifikovane su od strane bivše SFRJ, a sada su važeće pozitivno pravo za Saveznu Republiku Jugoslaviju po načelu međunarodnog pravnog kontinuiteta Jugoslovenske države. Drugi osnov je bio norme krivičnog zakonodavstva kako bivše SFRJ, sadašnje SRJ i republika članica. Posebno se imala u vidu glava DžVI Krivičnog zakona SRJ u kojoj su predviđena krivična dela protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

Na osnovu ovih kriterijuma učinjena dela svrstali smo u sledeće kategorije, kao i u prethodna dva izveštaja:

I Namerno ubijanje civila sadržano je u Izveštaju od broja 151 do broja 176. Kod svakog dela data je kvalifikacija dela, mesto i vreme izvršenja dela, kratak opis izvršenog dela, indicije o izvršiocu i dokazi. Učinjena dela iz ovog poglavlja su veoma čest oblik kršenja međunarodnog humanitarnog prava. Vršena su pojedinačno i grupno.

II Namerno ubijanje uhapšenika i ratnih zarobljenika dato je od broja 039 do broja 055. I u ovoj grupi dela vršeno je pojedinačno i grupno ubijanje. Ubijeni su izlagani mučenjima i ponižavanjima. Iz opisa dela i načina izvršenja vidi se koliko su se gazile norme međunarodnog humanitarnog prava i kako se i koliko nečovečno i nehumano postupalo prema žrtvama.

III Nehumano postupanje sa civilima predstavlja brojnu grupu krivičnih dela. Ova dela su u Izveštaju registrovana od broja 032 do broja 045. To je samo jedan tj. mali deo počinjenih zločina. Nehumani postupci se odnose na izlaganje civila raznim vrstama fizičkih i duhovnih patnji u logorima, zatvorima, silovanje žena, iznuđivanje izjava. Mnogima je i danas neizvesna sudbina.

IV Nehumano postupanje sa uhapšenicima i ratnim zarobljenicima registrovano je u izveštaju od broja 019 do broja 062. Iz prezentiranih dela vidi se da su ratni zarobljenici i uhapšenici izlagani torturi, dovođen je u pitanje njihov opstanak. Služili su za razmenu, a mnogi su nestali po logorima tako da je njihova sudbina i sada neizvesna. Odstupanje od norme humanitarnih prava je redovna pojava.

V Slično se postupalo i sa krivičnim delima protiv ranjenika i bolesnika koji su namerno ubijani. Ta dela su u Izveštaju registrovana od broja 011 do broja 033.

VI Uzimanje talaca je takođe bila česta pojava. Ova dela su u Izveštaju registrovana pod brojem 027 i 028. Tih dela ima mnogo više. Raniji izveštaji takođe ih sadrže. A kada se prikupe podaci daće se potpuniji pregled.

VII - VIII Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe i razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika predstavljaju brojnu grupu krivičnih dela. Registrovana su u Izveštaju VII-025-034 i VII-018-026. Karakteristika je ovih dela da se ne mogu pravdati vojnim potreba. Vršili su ih pripadnici svih vojski i paravojski. Naročito su bila izražena u Hrvatskoj i u Bosni i Hercegovini. U pitanju su namerna razaranja u čijoj je osnovi bilo etničko čišćenje.

IX Etničko čišćenje smo registrovali u Izveštaju od broja 030 do broja 071. Ova dela su vid teških povreda međunarodnog humanitarnog prava. Postoje teški slučajevi masovnog etničkog čišćenja za koja se osnovano može predpostaviti da sadrže elemente zločina genocida.

Uz Izveštaj dat je kao aneks zapisnik o saslušanju jedne od žrtava silovanja u kome su svi podaci o njenom identitetu iz razumnjivih razloga izostavljeni, kao aneks I, izveštaj sveštenika Srpske pravoslavne crkve o etničkom čišćenju Srba sa područja crkvene opštine Duvno (sada Tomislovgrad) gde je do izbijanja rata živelo ukupno 558 Srba pravoslavne vere u 120 domaćinstava, koji su svi, ukoliko nisu bili fizički likvidirani, proterani sa ovog područja, tako da na njemu više ne živi nijedan stanovnik srpske nacionalnosti, kao aneks II. Data su još četiri zapisnika (kao aneksi III - IV), kao ilustracija metodologije rada na sačinjavanju ovog izveštaja.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Markušica, Opština Vukovar, 13.avgust 1992. godine, 7,15 časova

KRATAK OPIS: Grupa seljaka Markušice i obližnjeg sela Ade i Gaboš, brali su kukuruz na ekonomiji Čeretinci koja pripada Zemljoradničkoj zadruzi Markušice, 4-5 km udaljenoj od sela prema selu Brezović, kada su bili napadnuti od strane hrvatskih oružanih formacija, koji su tom prilikom ubili iz vatrenog oružja:

Tom prilikom, pripadnici oružanih snaga Hrvartske zarobili su Nedić Božu, Nedić Jelu, Kovačević Ljubinku, Blanuša Jovana i Nadu, Tomić Stojana, Uroša, Boju i Miću, Petković Ljubinka i Rajku, Kovačević Jasnu i Milicu, Simić Vlatimira, Maksimović Stanojku, Radić Miladina, Despotović Sretenku, Mirković Mihajla i Kovačević Nedeljka. Svi zarobljeni su odvedeni u Đakovo gde su bili izloženi maltretiranju i tuči, a tek na intervenciju UNPROFOR-a su pušteni na slobodu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Zapisnik o uviđaju koji je sačinio istražni sudija Opštinskog suda u Vukovaru, zapisnici o obdukciji leševa, foto-dokumentacija i izjave svedoka (spis Opštinskog suda u Vukovaru, Kri-141/92)

KVALIFIKACIJE DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Loznica, teritorija Jugoslavije, Ul.Maršala Tita, Ul. Žikice Jovanovića i njiva Jović Branka, 12.mart 1993. godine

KRATAK OPIS: Sa teritorije Bosne i Hercegovine na levoj strani Drine, iz pravca Nezuk-Vitnika, prema Banji Koviljači ispaljene su tri granate kalibra 82mm, od čega je život izgubila Vukašinović Vera iz Banje Koviljače, stara 79 godina, dok je tešku telesnu povredu opasnu po život zadobio Kajtović Slaviša iz Banje Koviljače, star 22 godine, a istovremeno je nastupila i znatna imovinska šteta na mestu eksplozije.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine.

DOKAZ: Spis istražnog sudije Opštinskog suda u Loznici, Kri 56/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Na delu puta Morović-Jamena pored kanala "Lipovac" na teritoriji Opštine Šid, Jugoslavija, 13.septembra 1992. godine, u 21.30 časova

KRATAK OPIS: Na traktor kojim je na teritoriji Jugoslavije upravljao Savatović Nebojša iz Vašice, Ul. Lenjinova br. 66 na čijoj prikolici se nalazio Šerfezi Andrija pucano je sa hrvatske teritorije, pa je tom prilikom Šerfezi Andriji naneta povreda glave u predelu levog obraza zbog čega mu je ukazana pomoć u domu zdravlja u Šidu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Spis Opštinskog javnog tužilaštva u Šidu, Ktr. 51/92

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila u pokušaju

MESTO I VREME: Mali Zvornik, teritorija Jugoslavije, 11.februar 1993. godine u 09.40 časova

KRATAK OPIS: Na autobus Saobraćajno preduzeća "Raketa" iz Užica registarske oznake UE-206-20, koji je saobraćao na redovnoj liniji Bajina Bašta - Beograd, u Malom Zvorniku naspram benzinske pumpe na desnoj obali Drine, sa leve obale Drine sa teritorije Bosne i Hercegovine pucano je iz automatskog oružja, pa je pet metaka pogodilo autobus, kojom prilikom je Živanović Vesna iz Bratunca, Ul. Maršala Tita b.b. rođenoj 1948. godine, naneta prostrelna rana u predelu donje usne za šta joj je medicinska pomoć ukazana u Medicinskom centru u Zvorniku.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine

DOKAZ: Zapisnik o uviđaju istražnog sudije Opštinskog suda u Loznici Kri. 28/93

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Tribanj Šibuljine, Opština Zadar, 23.oktobar 1991. godine

KRATAK OPIS: Da bi zastrašio Srbe iz sela Tribanj Šibuljine u kome je živelo oko 50 srpskih porodica, Ivan Davor Vukić, koji je bio predsednik Mesne zajednice, ubio je iz pištolja Srbe:

2) Štrebo Marko od oca Nikole i

3) Poljak Dragan od oca Ilije.

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju svedoka pred Okružnim sudom u Subotici, Kri. 91/93, iz koga proizlazi da nije bilo osnova za oslobađanje od optužbe Vukića za ubistvo pomenutih lica.

NAPOMENA: Dopuna prijave pod I - 093

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo Naselje, kraj jula 1991. godine

KRATAK OPIS: Srbi, stanovnici Borovog Naselja, Slavko Miodrag i Vlada Skeleđija su, u noći između 27. i 28. jula 1991. godine, odvedeni iz svojih kuća, nakon čega im se gubi trag, pa se pretpostavlja da su ubijeni.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Iskazi svedoka Čelić Đorđa, Kolar Branka i Geravica Mladena, pred istražnim sudijom Opštinskog suda u Vukovaru u predmetu Kri 14/91.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Kijev Do, Opština Trebinje, 13.nevembra 1991. godine

KRATAK OPIS: U nameri da liši života meštane hrvatske nacionalnosti iz ovog sela pucao je iz automatske puške u Maru Hapan, Bosu Krkić, Miloša Kiša, Mandu Krkić, Maru Dubelj i Ivanu Krkić, nanevši im smrtonosne povrede, od kojih su svi odmah preminuli.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Krivični postupak protiv Simovića pred Vojnim sudom u Nišu po optužnici vojnog tužioca VTK 1499/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Selo Osmače, Opština Srebrenica, 7.maj 1992. godine

KRATAK OPIS: Na kamion koji se kretao na putu Srebrenica-Skelani i u kome se nalazila grupa Srba koja je putovala iz Ćićevca za Skelane, izvršen je iz zasede napad. To je bilo prvo kolektivno stradanje Srba iz ove opštine i prvi napad iz zasede.

Tom prilikom su ubijeni:

4) Vukosavljević (Obrena) Zoran (1970)

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Zasedu su postavili muslimani, meštani sela Osatića i Osmače, a kao neposredni učesnik pominje se Ramo zvani "Hljebara" koji je lično ubio Tanasijević Simu. Ubistva i zaseda je organizovana po naredbi Orić Nasera.

DOKAZ: Dokumentacija saradnika Komiteta za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava Ivanišević Milivoja.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Žutica, na regionalnom putu Milići-Srebrenica, 21.maj 1992. godine, 15.00 časova

KRATAK OPIS: Na kamion marke TAM, registarski broj ZV-238-91, u kome se nalazilo 11 civilnih lica - Srba koji su se kretali iz sela Podravanje u Miliće, a kojim je upravljao Petković Mladen, izvršen je napad iz zasede od strane muslimanskih oružanih formacija, pa su tom prilikom ubijeni:

6. Šarac (Ilije) Vojislav (1925)

7. Zečić (Radoja) Slobodan (1959)

Posle toga vozilo je spaljeno

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Naređenje za postavljanje zasede izdao je:

Ahmetović (Ohrana) Jusuf, zvani "Juka",

Vejzović (Sulje) Sulejman.

DOKAZ: Iskaz preživelog putnika Ilije (Šime) Radomira iz sela Palež, opština Milići i Budić (Mehmeda) Husein iz sela Vakići.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Konjević Polje u Opštini Bratunac, na putu Zvornik - Sarajevo, 27.maj 1992. godine

KRATAK OPIS: U ovom muslimanskom selu postavljena je zaseda koloni kamiona vlasništvo preduzeća "Boksit" iz Milića koji su se vraćali posle isporuke rude boksit fabrici u Zvorniku. Prilikom napada iz zasede su ubijeni vozači srpske nacionalnosti, a jedno vozilo marke "Mercedes" je zapaljeno i uništeno. Tom prilikom su ubijeni:

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Napad je izvršen po naređenju

Hodžić (Avde) Ferida, a neposredni izvršioci su bili:

Hasanović Hajrudin,

Habid (Vehbije) Velid,

DOKAZ: Iskazi dvojice svedoka koji se nalaze kod Komiteta za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Sandići, Opština Bratunac, na putu Zvornik - Sarajevo, 29.maj 1992. godine

KRATAK OPIS: U ovom muslimanskom selu prethodno je bila podignuta barikada na magistralnom putu i time blokiran saobraćaj. Radi uklanjanja barikade, posle patrola milicije iz Sekretarijata za unutrašnje poslove iz Bratunca da bi osposobila prolaz vozila. Iz zasede je izvršen napad i tom priblikom ubijeni su:

Matikosa (Stojana) Dragica (1955),

Ivanović (Ratka) Ivan (1970),

Grahovac (Mirka) Aleksandar (1972),

U vezi ove zasede komisija Mazovjeckog je u svom izveštaju navela neistinu da su Srbi ubili Milošević Milutina zato što je branio i štitio muslimane, iako je on bio ubijen upravo od muslimana koji su ga sačekali u zasedi pri pokušaju da ukloni barikade koje su postavljene od strane muslimanskih oružanih formacija u muslimanskom selu. Nakon toga leševi su bili zakopani na mestu usmrćenja, pa je ekshumacija izvršena tek posle 10 meseci, u martu 1993. godine, jer do tada muslimanske vlasti nisu dozvoljavale porodicama da preuzmu tela ubijenih.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Nalaz sudsko-medicinskog veštaka dr Zorana Stankovića i podaci Službe unutrašnjih poslova.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Glogova, Opština Bratunac, 24.decembar 1992. godine

KRATAK OPIS: U ovom muslimanskom selu kroz koje prolazi put koji povezuje srpsko selo Kravicu sa Bratuncem u kome je sedište Opštine u toku 1992. godine organizovano je desetak zaseda čiji je cilj bio napadi na Srbe iz Kravice koji su prolazili kroz ovo selo, pa su te zasede bile postavljene 15.maja, 24. jula i 2.avgusta u kojima je bilo desetak ubijenih, a prilikom zasede 24.decembra 1992. godine, ubijeni su Srbi:

Krabe (Antonija) Mirko (1949),

Vujadinović (Dušana) Petko (1958),

Šarac (Ranka) Dragan (1964).

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Muslimanske vojne vlasti i Orlić (Džemala) Naser, rođen 1967. godine u Potočarima, Opština Srebrenica.

DOKAZ: Dokumentacija saradnika Komiteta za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava Ivanišević Božidara.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo naselje, 16.novembar 1991. godine

KRATAK OPIS: Martin Sabljić, kao zapovednik skloništa "Nova obućara", a Nikola Ćibarić, kao pomoćnik zapovednika skloništa, nakon pretresa starijeg bračnog para, civila Vračarić Dragoljuba i Milice iz Borovog naselja, pošto im je prethodno oduzet novac, Sabljić je naredio Ćibariću da ih izvede iz skloništa i ubije, što je ovaj i učinio tako što su prevezeni do železničke stanice gde im je Ćibarić rekao po izlasku iz vozila da se udalje, a zatim uperio automatsku pušku prema njima. Tada mu je Milica rekla: "Sine, nećeš nas valjda ubiti", a on je odgovorio: "Gospođo, moram vas ubiti" i ispalio rafal od 6-7 metaka u predelu grudi i glave, pri čemu je Milica odmah izdahnula, dok je Dragoljub zadobio teške telesne povrede opasne po život (u vidu prostrelne rane gornje vilice, obe nosne šupljine sa izlaskom zrna kroz desni donji očni kapak i desno oko, sa rastrgnućem očne jabučice i višestrukim prelomom gornje vilice i nosne pregrade, te ustrela u predelu kuka).

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Ćibarić Nikola, rođen 14.marta 1956. godine u Šišarki, Opština Lipljan, od oca Mike i majke Cecilije, rođene Palić, državljanin Hrvatske, ranije sa prebivalištem u Borovom naselju, Trpinjska cesta 176, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 15.januara do 14.avgusta 1992. godine, kada je predat vlastima Hrvatske.

DOKAZ: Spisi vojnog suda u Beogradu, Ik.112/92 i posebno iskaz sv. Vračarević Dragoljuba i lekarska dokumentacija.

NAPOMENA: Veza prijava III - 042

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo naselje, 16.novembar 1991. godine, oko 23.00 časa

KRATAK OPIS: Pošto je Sabljić kao pripadnik ZNG i komandnat skloništa "Nova obućara", a nakon što je kod Lukić Ane, pretresajući pronašao vojničku knjižicu njenog supruga i tri sina, naredio je svom pomoćniku Ćibariću da nju i Jakovljević Vidu izvede iz skloništa "Nova obućara" i ubije ih, što je ovaj i učinio, tako što iz je odveo do železničke stanice, gde im je rekao da se udalje od njega oko četiri metra, pa iako mu je Lukić Ana rekla: "Nemoj sine, tako su i moju mater ubili", uperio je automatsku pušku prema njima i ispalio rafal od oko 8 metaka, od čega su one pale i odmah izdahnule.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

pripadnik ZNG "Šiptar".

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu, Ik. 112/92 (iskaz svedoka Gedošević Vide, Lukić Bogdana i Zvijerec Milice, foto-dokumentacija sa uviđaja i dr.).

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo naselje, 16.novembar 1991. godine

KRATAK OPIS: Po dogovoru sa komandantom skloništa Sabljićem, Šipoš je sa 4-5 gardista i svojom suprugom Jasnom u skloništu "Nova obućara" odabrao 8 muškaraca, od čega tri hrvatske i pet srpske nacionalnosti, među kojima i Inića i njegovog sina koi je bio duševni bolesnik i dijabetičar, nakon čega su Inić i sin streljani, dok je sudbina ostalih izvedenih lica srpske nacionalnosti nepoznata.

Šipoš Jasna, supruga Šipoš Zorana, ranije sa stanom u borovom naselju, samački soliter br. 204, sada nepoznatog boravišta;

Neidentifikovani pripadnici Zbora narodne garde.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu, u predmetu Ik.112/92

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo naselje, 17.novembar 1991. godine, oko 21.00 čas

KRATAK OPIS: Kao zapovednik straže skloništa "Nova obućara", Sabljić je dozvolio izvođenje 11 lica srpske nacionalnosti, među kojima se nalazio i Mića, po zanimanju pekar, Jova koji je stanovao u Kozaračkoj ulici i Ćirić Predrag, koji su kasnije ubijeni od strane pripadnika ZNG.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Sabljić Martin, privatni trgovac, rođen 8.novembra 1939. godine u Tijerici, Opština Sinj, od oca Vlade i majke Lucije, rođene Ruščić, ranije sa prebivalištem u Borovom naselju, Trpinjska cesta 203, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 14.januara do 14.avgusta 1992. godine, kada je predat vlastima Hrvatske.

Neidentifikovani pripadnici Zbora narodne garde

DOKAZ: Dokazi u spisika vojnog suda u Beogradu, Ik. 112/92, gde se nalazi i iskaz Ćibarić Nikole da je bio prisutan kada su gardisti odabrali u skloništu 11 Srba i mučili ih i da se zaplakao, znajući šta ih čeka jer je Jovu iz Kozarčeve ulice voleo kao svog oca.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo naselje, 17.novembar 1991. godine

KRATAK OPIS: Sabljić Martin, kao zapovednik straže skloništa "Nova obućara", dozvolio izvođenje 14 lica, od kojih 11 srpske nacionalnosti, i to:

1) Markov Jova,

4) Ostojić Uroš,

5) Baljak Milovan,

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Sabljić Martin, rođen 8.novembra 1939. godine u Tjerici, Opština Sinj, od oca Vlade i majke Lucije, rođene Ruščić, ranije sa prebivalištem u Borovom naselju, Trpanjska cesta 203, sada nepoznatog boravišta;

Neidentifikovani pripadnici ZNG.

DOKAZ: Dokazi u spisu Vojnog suda u Beogradu, Ik. 112/92, gde se nalaze, pored ostalog, i iskazi svedoka Tedošević Olge, Mesecki Nade, Lukić Eve, Radivojević Lazara, Marković Perse i Marković Milivoja, zapisnici o obdukciji leševa Lukić Konstantina i Markov Jove.

NAPOMENA: Dopuna prijave pod II - 052

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Borovo naselje, 13.novembar 1991. godine

KRATAK OPIS: Ćibarić je kod autobuske stanice u blizini Kudeljare lišio života Malecki Stevu, tako što ga je prethodno doveo sa punkta, naredio da se od njega udalji 3-4 koraka, uperivši automatsku pušku u predelu njegovih grudi i glave i ispalio rafal od 5-6 metaka, pa mu je nenao povrede, od kojih je Maleci odmah izdahnuo.

Ćibarić Nikola, rođen 14. marta 1956. godine u Šišarki, opština Lipljan, od ocaMike i majke Cecilije rođene Palić, državljanin Hrvatske, ranije sa stanom u Borovom naselju, Trpinjska cesta br. 176, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 15. januara do 14. avgusta 1992. godine kada je razmenjen i predat vlastima Hrvatske.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu Ik. 112/92 (priznanje Ćibarića da je ubio Maleckog zato što je njegov sin ubio brata Ćibarića, obdukcioni zapisnik i dr.)

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Autoput kod mesta Trebnje na prevoju Medvedik, Slovenija, 27. juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Potpukovnik Jugoslovenske narodne armije Boško Prodanović je sa svojom jedinicom išao na izvršenje službenog zadatka od Zagreba ka Ljubljani autoputem. Autoput su blokirale jedinice teritorijalne odbrane Slovenije, tako što su vozače svih vozila, domaćih i stranih, koja su se zatekla na autoputu, naterali da vozilima blokiraju put. Veliki broj vozača se bunio i nije hteo da udovolji zahtevu. Da bi naterali civile na poslušnost teritorijalci Slovenije su izdvojili dva lica, za sada neutvrđenog identiteta, odveli ih u kraj puta u tu, pred svima, ubili.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Neidentifikovani pripadnik teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava potpukovnika Prodanović (Đure) Boška i drugih lica koja su bila u njegovoj jedinici.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Ruše, Slovenija, kraj juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Major Jugoslovenske narodne armije Blagojević Dragan je iz kasarne sa dva tenka krenuo da se Priključi svojoj jedinici. išli su prema selu Ruše. Na putu su im postavljene barikade od vozila, mašina i dr. Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije su doveli civilna lica. Žene i deca su bili istureni ispred, tako da bi u slučaju izbijanja oružanog sukoba prvi nastradali. Obilazeći barikade uspeli su da dođu do sela Ljubuš. Zbog prepreka nisu mogli dalje tenkovima, te su marali da ih i napuste pešice.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnice teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava majora JNA Blagojević dragana i dr. lica koja su bila sa njim.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Brčko, 18. novembra 1992. godine u 11 časova.

KRATAK OPIS: Filipović je kao pripadnik vojske Republike Hrvatske sa leve obale Save iz snajpera pucao na Arnautović Safeta iz Brčkog, koji se u momentu ubistva kretao putem pored desne obale save u Brčkom i pogodio ga u grudi, od čega je on na licu mesta ostao mrtav.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Potvrda o smrti dr. Dragana Ninkovića, iskaz svedoka supruge Arnautović Razije i Solja Predraga iz Brčkog.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Ljubljana, Slovenija, 28. jina 1991. godine.

KRATAK OPIS: Ilić Zoran, novinar, dopisnik "Večernjih novosti" i "Revije 92", iz Ljubljane, Šentvud Zvezda 2/6 dobio je anonimno telefonsko obaveštenje 28. juna da je na spisku za hapšenje i da treba da se čuva. Nakon toga je izašao iz stana. Odjednom su ispred njega iskočila četri policajca Slovenije u civilu, zavrnuli mu ruke na leđa i ubacili ga u vozilo. Odvezli su ga u Sekreterijat za unutrašnje poslove u Prešernovoj ulici, gde su mu uzeti podaci, a zatim je prebačen u zatvor u Povšetovoj ulici. bio je u ćeliji br. 17 u kojoj su bili potpukovnik Jugoslovenske narodne armije Strailović, vojni sudija; jedan poručnik JNA, Albanac, koji je službovao u Ribnici i neki Srbin po zanimanju taksista.

Prilikkom ispitivanja optuživali su ga zbog razgovora sa nekim ljudima koje je imao u vezi svojih aktivnsti, i to kako onih koje je obavljao u ličnom kontaktu sa njima, tako isto i telefonom. Vršili su pritisak na njega da pređe u teritorijlnu odbranu Slovenije, da radi za njih i sl. Pretili su mu na račun žene - Slovenke - i dvoje dece, zatim, da će biti osuđen. Veoma često su ga saslušavali, nekada i na svakih pola sata. Saslušavali su ga policiski inspektori: Isalović,Praprotnik Tone i Šuligoj Zvone, koga je poznavao od ranije.

Pratpotnik Tone,

Šuligoj Zvone u drugi za sada neidentifikovani pripadnici SUP-a Slovenije.

DOKAZ: Izjava Ilić Zorana, Učitelj Tasina 2/9, Niš, Ilić Magde, sa istom adresom i drugih lica.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Brnik, aerodrom, Slovenije, 27. juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici teritorijalne odbrane i drugih paravojnih jedinica Slovenije napali su grupu vojnika Jugoslovenske narodne armije pod komandom kapetana I klase Rosića. Ispred sebe su postavili civile kao štit i preko njih otvorili vatru na pripadnike JNA.

Pripadnici teritorijalne odbrane i drugih vojnih formacija Slovenije.

DOKAZ: Izjava majora JNA Radovanović Danila.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Ljubljana, Slovenije, 30. juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: U večernjim časovima pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova ili teritorijalne odbrane Slovenije su upali u stan pukovnika Jugoslovenske narodne armije Nedović Miladina u Ljubljani, tako što su vrata razvalili tzv. "šok" bombom, a zatim ubacili dve hemijske bombe CS. Zatim su upali unutra i uhapsili Nedovića. Potom su izvršili pretresanje stana za koje vreme je porodica Nedovića bila izložena pretnji vatrenim oružjem i dejstvu ubačenog hemijskog sredstva.

Pripadnici MUP-a ili teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava pukovnika JNA Nedović Miladina.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Selo Hodbine, kod Mostara, jun 1992. godine.

KRATAK OPIS: Letuka i Zloja su u selu Hodbine u zajedničkoj kući najpre silovali Glavaš Rajku koja je imala oko 45 godina i njenu majku Glavaš Koju koja je imala oko 70 godina, a posle čega su ih ubili, da bi potom iz njihove kuće pokupili i oduzeli sve vredne stvari, kao i jedno vozilo.

Nakon toga bili su zatvoreni od strane pripadnika HVO sa Bune, opština Mostar i dovedeni u zatvor, gde su se nalazili Srbi, pred kojima su se hvalili da im ne bi bilo krivo da su silovali neku mlađu ženu. Osoblje zatvora koje su činili pripadnici HVO bili su im naklonjeni, pa su im ubrzo nakon dolaska u zatvor omogućili bekstvo.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici "zelenih beretki":

DOKAZ: Dokaz u dokumentaciji Komiteta za prikupljanje podataka o izvšenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Bivša kasarna Jugoslovenske narodne armije "Viktor Bubanj" u Sarajevu, početkom septembra 1992. godine.

KRATAK OPIS: Četiri srpska vojnika starosti između 20 i 25 godina koji su bili zarobljeni, dovedeni su u logor za Srbe u bivšoj kasarni JNA "Viktor Bubanj" i javno streljani pred zatvorenicima koji su se nalazili u ovom logoru.

DOKAZ: Izjava svedoka koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Škofje, Slovenija, 29. juna 1991. godine, u 07 časova.

KRATAK OPIS: U vreme dok je bilo na snazi dogovoreno primirje vozilo "picgauer" Jugoslovenske narodne armije je zaustavila patrola milicije na kontrolnom punktu Ministarstva unutrašnjih poslova Slovenije u mestu škofje, blizu kuće br. 221. Nakon toga napali su vozilo i ubijeni su:

Pantelić Slobodan, kapetan I klase JNA, VP. 7640 Ilirska Bistrica,

Prilikom vršenja uviđaja leševi kapetana Pantelića i Sedlara zatečeni su na karoseriji, a vojnika Osmanija u samom vozilu. Sva trojica su ubijena projektilima ispaljenim iz vatrenog oružja i to od pozadi u predelu vrata i ramena, a što uz druge tragove i na osnovu kazivanja majora JNA, koji je tom prilikom ranjen, Ćorgovski Boris, ukazuje da su ubijeni i da su, posle toga, tela doneta i ostavljena onako kako su prilikom uviđaja nađena. Na uviđaju su bili, pored ovlašćenog lica vojne policije JNA iz Rijeke i istražni sudija Temeljnog suda u Kopru i zamenik temeljnog tužioca iz Kopra, Republika Slovenija.

Pripadnici milicije Ministarstva unutrašnjih poslova Slovenije.

DOKAZ: Izveštaj Vojnog suda u Zagrebu Kr. br. 81-83/91 od 01. jula 1991. godine sa dokumentacijom i svedočenje ćorgovski borisa.

NAPOMENA: Dopuna prijave II-9.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Vukovar, septembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Od strane pripadnika ZNG ubijen je i bačen u Dunav Škorić Božo, zvani "Vukman" iz Vikovara, koji je predhodno bio zatvoren u logoru na sajmištu u bliizni kasarne u Vukovaru.

Pripadnici ZNG u Vukovaru.

DOKAZ: Izjava svedoka koja se nalaze u Komitetu za prukupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Vukovar, sredinom 1991. godine.

KRATAK OPIS: U podrumu zgrade teritorijalne odbrane u Vukovaru, koji je bio pretvoren u logor za Srbe, ubijeno je oko 100 ljudi od strane ZNG kojima je u to vreme komandovao Marčep Tomislav, a pre nego što su se Plišo Marin iz Vukovara i Jukić Ferdinand zvani "Jaje" iz Vukovara posvađali sa Marčepom, posle čega se on morao povući u Zagreb. Jukić je u vezi ovih ubistava sproveo istragu i izvršio saslušanje.

Pripadnici ZNG iz Vukovara.

DOKAZ: Izjava svedok koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, neutvrđenod dana sredinom oktobra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Nakon što su mu na punkt "Dom tehnike" kao komandantu punkta Zbora narodne garde privedena tri starija lica srpske naciomalnosti sa Trpinjske ceste i to jedan penzioner, drugi mesar i treći rukovodilac u kombinatu "Borovo", Šipoš ih je, sa još dvojicom gardista, odvezao i ubio, govoreći kasnije svojim potčinjenima da ova lica plove niz Dunav.

Šipoš Zoran, rođen 30. decembra 1952. godine u Somboru, od oca Milivoja i majke Milke rođene Dogandžić, državljanin Hrvatske, ranije sa prebivalištem u Borovom naselju, sada nepoznatog boravišta.

NN pripadnici Zbora nerodne garde.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 112/92, u kojima se pored ostalog nalaze i iskazi svedoka lojdl zlatka i Brdar Olivera koji navode da su ova tri lica privedena Šipošu sa porukom da se njima rade šta hoće, da ih je on saslušavao i posle toga negde odvezao, a po povratku je, na pitanje šta je bilo, rekao je da oni plove niz Dunav.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Zatvor Kerestinac u Zagrebu, kraj aprila 1992. godine.

KRATAK OPIS: Mučenje u ovom logoru vršili su i u takozvanoj "crnoj sobi" (prostorija koja je ofarbana u crno, a svetlo se dobijalo od sijalice koja je ofarbana crvenom bojom). U tu prostoriju su doveli 6 zatvorenika - Srba koje su postavili oko stola, pa su ih prisilili na "ruski rulet". Stražar je stavio na sto revolver "Smit Veson", pošto je u njega stavio jedan metak. Zavrteo ga je u krug i prema kome bi se zaustavili cev morao je da izvrši okidanje sebi u slepoočnicu. Srbislava, čije prezime svedok nezna naterali su tom prilikom da u svoju glavu okine pet puta, a kada je trebalo šesti put, to je značilo sigurnu smrt. On je pet puta povlačio oroz i nijedanput nije došlo do opaljenja. Tada je cev ppištolja usmerio u pravcu stražara i povukao oroz, ali ni tada nije došlo do opaljenja. Očigledno da je u revolver stavljen školski metak. Ovakav postupak Sbislava ražestio je čuvare, pa su mu noge vezali lisicama i proturili oko lisica konopac kojim su ga podigli uvis, tako da je visio glavom na dole. Zanjihali su njegovo telo i dok se ono klatilo boli su ga bajonetom. Ispod njega se stvorila lokva krvi. na kraju su zaustavili njihanje tela i jedan od staržara je prišao Srbislavu i nožem ga usmrtio prerezavši mu vrat. Posle toga prisutne zatvorenike, među kojima je bio i saslušani svedok, naterali su da ližu njegovu krv i tako očiste prostoriju.

Osoblje zatvora u Kerestincu.

DOKAZ: Iskaz svedoka koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog parava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Bjelorar, kasarna JNA "Božidar Adžija", 29. septembar 1991. godine, 19 časova.

KRATAK OPIS: Pošto su pripadnici zbora narodne garde zauzeli kasarnu Jugoslovenske narodne armije "Božidar Adžija" u Bjelovaru i pošto su pripadnici JNA položili oružje i predali se, Šimić je naredio da se svi zarobljeni vojnici i starešine postroje goli do pojasa, pa je tada izveo iz stroja:

- pa ih je svu trojicu odveo 50 m u stranu i iz svog pištolja ispalio u njih po dva metka, a potom i rafal iz automatske puške, nanevši im više prostrelnih rana, usmrtivši tako na licu mesta svu trojicu, a potom naredio da se o likvidaciji ovih starešina obeveste građani Bjelovara i pozovu da ih vide, pa kada su neki od građana na taj poziv se odazvali u prisustvu Šimića vršili su skrnjavljenje njihovih leševa pljuvanjem, a Višić Tomo, pripadnik ZNG i mokrenjem po njihovim telima.

Šimić Jure iz Bjelovara, tada predsednik Izvršenog veća opštine Bjelovar i predsednik kriznog štaba u Bjelovaru.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu u kojima se nalazi i iskazi svedoka Pavlović Gojka, Golić Dragana, Jović Radivoja, Radović Dragoljuba, Vujnović Dana i Radonjić Ilije i zapisnici o obdukciji.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", sredinom 1991. godine.

KRATAK OPIS: Vojnik-rezervista Savić Vlado, rodom iz Nevesinje više puta je tučen u zatvoru i bio je sav izobličen od batina. Glava mu je bila sva u ramenima. Jednom prilikom je navodno odveden u bolnicu i posle toga niko ga više nije video živog. Pretpostavlja se da je podlegao zadobijenim povredama.

Upravnik zatvora

2. osoblje logora.

DOKAZ: Iskaz svedoka Pantić Goran, Zurovac Slobodan i Milijanović Darka.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", sredinom 1991. godine.

KRATAK OPIS: Od posledica mučenja umrli su u ovom zatvoru Jelić Duško iz Trebinja, Vasović Bojan iz Kragujevca i još jedan Srbin iz Kaštela pored Splita. Vesović Bojan je bio smešten u bloku "C" i bio je ranjen u nogu. Dok us ga batinali puštali su glasno muziku ali i pored toga čuli su se njegovi krici i jauci. To je trajalo oko mesec dana, sve do juna 1992. godine kada je podlegao povredama. Ubijeni Srbin iz Kaštela je doveden u zatvor u julu 1992. godine, bio je ranjen u nogu i stomak. Njega su stražari ubili u zatvorskom klozetu, pored ćelije broj 2. U zatvoru se pričalo da je posle toga zbog ovakvog postupa bio smenjen upravnik zatvora Dujić.

1. Dujić Tomo, upravnik zatvora i

2. osoblje zatvora "Lora" u Splitu.

DOKAZ: Iskaz svedoka Mićić Milana, Pantić Gorana i Zurovac Slobodana.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 30. jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je kao dobrovoljac pristupila krajem juna 1991. godine u Zbor narodne garde u Borovom naselju i nakon obuke u Opatovcu, na dan 30. jula 1991. godine. Pipelica je učestvovala u odvoženju tri neidentifikovana lica srpske nacionalnosti na Dunav kod stare klanice gde su ovi civili likvidiranii po naredbi Tomislava Merčepa, komadanta ZNG, tako što je ona ubila dvojicu pucanjem iz pištolja, nakon čega je leševe sa jednim gardistom gurnula u Dunav.

1. Piplica Ksenija, zvana "Senka" iz Vukovara, ul. Vladimira Ilića-Lenjina br. 24, rođena 18. avgusta 1967. godine u Vukovaru od oca Šime i majke Kate rođene Matas, sada nepoznatog boravišta na teritoriji Hrvatske, bila u pritvoru od 13. februara do 14. avgusta 1992. godine kada je predata vlastima Hrvatske;

DOKAZ: Dokazi prikupljeni u postupku protiv Piplice u Bojnom sudu u Beogradu u predmetu IK. br. 144/92, a posebno izvodi iz dnevnika Piplice koji je ona u kritično vreme vodila i pod datumom 30. jula 1991. godine zapisala "u 04,00 posle ponoći išli na Dunav kod klanice, pucali u tri zarobljenika ii gurnuli ih u Dunav ...", pismo koje je Piplica uputila svome bratu 18. oktobra 1991. godine, a u kome se pored ostalog piše:" dva sam sigurno ubila iz pištolja, na Dunavu, pričala sam vam o tome preko telefona"; iskaz svedoka Bencetić Milana da mu je Piplica kazala da je streljala dvojicu na Dunavu, zapisnik o uviđaju od 3. avgusta 1991. godine i drugi dokazi.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 13.novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Marko Filković, kao zapovednik ZNG i Damir Sarađen, kao zapovednik vojne policije su iz skloništa "Komerc" u Borovom naselju izveli Rajka Nunića i Petra Grubišića i priveli ih u podrumske prostorije štaba Zbora narodne garde, gde je po naređenju Filkovića iz Sloništa "BZ" u istom mestu priveden Milan Đukić, nakon čega su pristupili ispitivanju Nunića, Grubišića i Đukića, pri čemu je Filković sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde učestvovao u fizičkom zlostavljanju ove trojice, pa su između ostalog stavljali šaku soli jednom od njih usta, a zatim je Filković iste noći sa još dvojicom pripadnika vojne policije Rajka nunića, Petra Grubišića i Milana Đukića odvezao vozilom do obale Dunava, gde ih je iz vatrenog oružja likvidirao, a potom su njihove leševe bacili u Dunav.

1. Filković Mirko, rođen 01. april 1960. godina u Erdutu, opština Osijek, od oca Rudolfa i majke Anice, rođene Horvat, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 30. januara do 14. avgusta 1992. godine kada je predat vlastima Hrvatske;

DOKAZ: Spisi Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 108/92 i posebno iskazi svedoka Krznarić-Demetar Stevana, Šipoša Zorana i Grubešić Bosiljke.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 1. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je Dunatov Mira sa dvojicom pripadnika vojne polilcije ZNG u večernjim satima privela Predraga Ćirića u kancelariju Filkovića koji je u to vreme bio na dužnosti zapovednika Zbora narodne garde mesne zajednice u Borovom naselju, Štefančić i Filković pristupili su Čiričevom ispitivanju o njegovoj pripadnosti srpskoj demokratskoj stranci i drugim činjenicama, u čemu je prednjačio Štefančić, pa pošto je Ćirić negirao sve optužbe, Filković je pojačao glasnost radio kasetofona sa kojeg je reprodukovana muzika, nakon toga su Štefančić pesnicama, a jedan pripadnik vojne policije i pendrekom više puta udarali Ćirića po glavi i ostalim delovima tela, pa je Štefančić preteći da će ga zaklati, sečivom noža naneo više posekotina ovom po licu, dok je za sve to vreme Mira Dunatov stajala kod vrata iste prostorije, čuvajući stražu, a zatim su svi zajedno, po predhodnom dogovoru, oko ponoći odveli Ćirića u podrumske prostorije picerije "Abazija" gde su nastavili sa ispitivanjem i zlostavljanjem Ćirića, u šta se uključio i Filković, udarivši Čiriča nogom u butinu. Tom prilikom je Štefančić udarao pendrekom Ćirića po tabanima, a potom ovom kleštima stezao dva prsta na ruci, a za to vreme Filković ga je držao za noge, pevajući sa Mirom Dunatov pesmu "večeras je naša fešta", pri čemu je Štefančić cev pištolja stavljao Ćiriću usta, preteći da će ga ubiti, pa su u cilju da Ćirića zaplaše i od njega iznude priznanje, ovoga odveli u obližnje dvorište i pokazali mi nekoliko muških leševa, a ubrzo zatim Štefančić je na tom mestu izvršio ubistvo Ćirića tako što je iz pištoljaa u njega ispalio čitav šanžer metaka.

4-7. Pripadnici Zbora narodne garde i vojne policije: Kapular, Lepen, Grujić i "Crnogorac".

DOKAZ: Spis Vojnog suda u Beogradu Ik.br.108/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 5. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Zdenko Štefančić i Mira Dunatov su 5. novembra oko 02 časa iz sloništa "BZ" u Borovom naselju izveli Srbe Milorada Zorića i Milana Vezmara, te ih odveli u podrumske prostorije solitera S10/2, u istom mestu, gde su sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde pod komandom Štefančića, kao zapovednika pristupili njihovom ispitivanju, pa su ih u prisustvu Dunatov tukli rukama i nogama, preteći im odsecanjem ušiju i streljanjem, a zatim su na inicijativu Štefančića, Zorića i Vezmara odveli u dvorište dečijeg vrtića u Borovom naselju, gde su ih odgurnuli prema zidu i tu ih u prisustvu Dunatove usmrtili iz vatrenog oružja, nakon čega je Štefančić svakome od ubijenih iz pištolja ispalio još po jedan metak u glavu.

DOKAZ: Spis Vojnog suda u Beogradu Ik.br. 108/92, u kome se pored ostalog nalazi iskaz svedoka Zorić Katice, Jozičić Mate, Šegec Vjekoslava, zapisnik o uviđaju sa foto-dokumentacijom i obdukcioni zapisnik za Milana Vezmara.

NAPOMENA: Dopuna prijave I-016.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 18. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Oko ponoći 18. novembra Zdenko Štefančić i Mira Dunatov su iz skloništa zgrade "Nove obućare" u Borovom naselju, gde je bio smešten veći broj civilnog stanovništva, izveli Uroša Nedučića, Konstantina Lukića i Jovu Markova, srpske nacionalnosti, te ih priveli u prostorije Zbora u soliteru S 10/2, a zatim su Štefančić i Dunatov sa još trojicom pripadnika Zbora narodne garde vršili ispitivanje Nedučića, Lukića i Markova, pa su ove u jednom trenutku odveli u podrumske prostorije iste zgrade, gde su im naredili da legnu napod, kojom prilikom su ih svi u prisustvu Dunatove tukli nogama i rukama, a Štefančić cev pištolja stavljao Nedučiću u usta, preteći da će ga ubiti, pa su pred zoru Nedučića, Lukića i Markova odveli u dvorište dečijeg vrtića u Borovom naselju, gde su ih postavili uza zid i sa udaljenosti sa oko 4 m, u njihovom pravcu ispalili više metaka iz vatrenog oružja i usmrtili ih, a zatim je Štefančić svakome od ubijenih ispalio još po jedan metak u glavu.

DOKAZ: Spis Vijnog suda u Beogradu Ik.br. 108/92 u kome se pored ostalog nalazi i iskaz svedoka Bojić Marice i Negić Petra.

NAPOMENA: Veza prijave I - 168.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo, 10/11. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Oko ponoći između 10. i 11. novembra Zdenko Štefančić i Mira Dunatov su iz skloništa zgrade u ul. Veljka Vlahovića S 12/1 u Borovu izveli Ljubomira Bolića, te ovg odveli u prostorije solitera S 10/2 u Borovom naselju, gde je Štefančić sa dvojicom pripadnika ZNG, u prisustvu Dunatove, ispitivao Bolića, pri čemu su ovoga tukli, a u jednom trenutku Štefančić je izvadio nož preteći Boliću da će ga zaklati, nakon čega su Bolića odveli ispred stuba gradske rasvete u blizini ulaza u pomenuti soliter, gde su u prisistvu Dunatove, iz vatrenog oružja istovremeno otvorili vatru na Bolića i usmrtili ga.

DOKAZ: Spisi Vijnog suda u Beogradu Ik.be. 108/92 u kome se pored ostalog nalazi i iskaz svedoka Bolić Marice i Negić Petra.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, nautvrđenog dana sredinom novembra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Mira Dunatov je sa trojicom pripadnika Zbora narodne garde iz skloništa "BZ" u Borovom Naselju izvela Boška Grbića, a potom ovog privela u podrumske prostorije S 10/2 u istom mestu, gde je Štefančić zajedno sa nekoliko pripanika ZNG i Višnjom Kamenski, novinarkom hrvatske televizije, tukao grbića, a zatim su ovoga na inicijativu Štefančića odveli u dečiji vrtić u Borovom naselju, gde su iz vatrenog oružja u prisustvu Štefančića i Dunatove usmrtili Grbića, kojom prilikom je jedan pripadnik istih formacija ispunio želju Višnje Kamenski da i ona puca u Grbića, tako što joj je predhodno dao svoj napunjeni pištolj, koji je repetirao.

3. Kamenski Višnja, novinarka hrvatske televizije iz Zagreba;

4-6. Pripadnici Zbora narodne garde: Ostojić, Lepen i "Ivo".

DOKAZ: Spis Vojnog suda u beogradu Ik.br. 108/92 u kome se nalazi i iskaz svedoka Jozičić Mate, Krzarić Ivan, Šegec Vjekoslava.

NAPOMENA: Sopuna prijave I - 016.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Zatvor u Dretlju, sredinom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Zatvorenici u ovom logoru bili su izloženi svakodnevnom mučelju i nečovečnom postupanju.

Za vreme boravka u logoru ubijeni su ili su umrli od zadobijenih povreda:

1. Kuzman Nikola i njegova supruga;

Svedok Bošković je bila očevidac ubistva Balaban Boža, koga su pretukli i čije je umiranje trajalo satima. Najviše ga je tukao Vinko Primorac.

3. Medić Ivan zvani "Poskok"

4. Bjeliš Zvonko zvani "Crvenkapa"

5. Bjeliš Borislav

6. Zoran N. iz Konjica

DOKAZ: Iskaz svedoka Bošković Milene i drugih svedoka iz udruženja mostaraca u Beogradu.

NAPOMENA: Dopuna prijave II - 038, a iskaz svedoka kao aneks br. III.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Sisak, u toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: Savić je uhapsio Pašić Dragana, Srbina iz Siska, koji je ranije radio kao šef laboratorije INE u Rafineriji nafte u Sisku i tom prilikom mu je oduzeo 20.000 DEM, a potom ga sproveo u Sisački zatvor, odakle je prebačen u zatvor u Kerestincu.

Pripadnik ZNG Savić Vlado, iz Siska.

DOKAZ: Izjava svedoka Savić Vlada koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Visoko, početkom juna 1993. godine.

KRATAK OPIS: Svedokinja, koja je Srpkinja i koja je bila neudata, početkom juna silovana je od strane pripadnika muslimanske vojske. To prilikom ostala je gravidna i 19. novembra 1993. godine izvršen joj je podbačaj u 25-toj nedelji trudnoće. Predhodno je pregledana od strane neuropsihijatra koji je konstatovao reaktivnu depresiju i naveo da je oštećena sklona samoubistvu ako joj se ne dozvoli da prekine trudnoću.

Nepoznati pripanici hrvatsko-muslimanskih snaga u Vusokom.

DOKAZ: Istorija bolesti Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 19162.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Sarajevo, sredinom 1993. godine.

KRATAK OPIS: Od strane pripadnika muslimanske vojske, svedokinja koja je Srpkinja više puta je silovana, i pri tome su na njoj i gašene cigarete. Tom prilikom ostala je gravirana.

NN pripadnici muslimanske vojske.

DOKAZ: Istorija bolesti Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 18406 gde je lečena u novembru 1993. godine, zajedno sa nalazom psihologa i neuropsihijatra.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Sarajevo, Ali - pašino polje, 1993. godine.

KRATAK OPIS: U stan svedokinje, kada je bila sama u dva maha upadali su pripadnici muslimanske vojske da bi je silovali pošto je Srpkinja. Tom priikom ostala je gravirana

DOKAZ: Istorija bolesti Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 17439 u kojoj je oštećenoj izvrššen pobačaj u 18-toj nedelji trudnoće.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Okolina Zvornika, 17. januar 1993. godine.

KRATAK OPIS: Svedkinja koja je Srpkinja silovana je od dvojice muslimanskih vojnika kojom prilikom je zatrudnela. Pre toga je bila nevina. Prilikom silovanja govorili su joj da treba da rodi malog muslimana. Izvršen joj je pobačaj u maju 1993. godine u 22-goj nedelji trudnoće.

DOKAZ: Istorija bolesti Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 7691/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Mostar, maj - jul 1992. godine.

KRATAK OPIS: Iako je rođena u Mostaru, gde je i živela sve dok nije proterana u svojoj 44 godini, svedokinja je bila zaposlena kao komercijalista u preduzeću "Hepok", da bi joj pomoćnik direktora Miroslav Kresić, inače Hrvat, saopštio da je rizično da ona kao Srpkinja više dolazi na posao, te je od 3. maja 1992. godine prestala da odlazi na posao i posle toga krila se kod kuće, gde je živela sa dvoje dece. U tom periodu dva puta joj je vršen pretres stana od strane HVO i navodno traženo oružje i radio - stanica, da bi 21. jula pretres izvršili pripadnici HOS-a Mario Milićević, Haris Fazlagić i još jedan treći. Pretres su izvršili bez pismenog rešenja i tom prilikom od svedokinje su oduzeli zlatnu ogrlicu koju je imala oko vrata, a sa prstiju joj skinuli zlatnu burmu, dva prstena i sat "Seiko", a oduzeli su joj svu količinu zlata koju je imala u kući ( 10 zlatnih prstenova, pet privezaka i jedan lančić ), deviznu štednu knjižicu Ljubljanske banke na ime Bošković Momčila, 3.000 DEM u gotovu u neutvrđenu sumu hrvatskih dinara. O oduzetim stvarima nisu izdali nikakvu potvrdu. Nakon toga su je uhapsili, a njen stan se uselio Mario Milićević sa svojom ljubavnicom Mirjanom Došlo iz Vrapčića kod Mostara.

Milićević Mario, zvani "Baja", vlasnik kafane, iz Cima kod Mostara, star 30 do 35 godina;

3. NN pripadnik HOS-a, po nacionalnosti Hrvat;

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju svedoka Bošković Milene od 28. januara 1994. godine, koja je ranije živela u Mostaru ul. Mustafe golubića 6, stan 8.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Tuzla sredinom juna 1993. godine.

KRATAK OPIS: Svedok koja je Srpkinja, krila se kod poznanika u Tuzli kada je izašla u grad da kupi hleb, na ulici je bila zaustavljena od dvojice muslimanskih vojnika koji su je uvukli u neku kuću i tu silovali, psujući joj majku srpsku. Tom prilikom ostala je gravidna.

DOKAZ: Dokumentacija Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 13815 u kojoj je svedokinji izvršen prekid trudnoće u 9-toj nedelji.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Vukovar, sredinom 1991. godine.

KRATAK OPIS: Horvat Josip je strujom mučio Obradov Steva iz pođana, vlasnika kafane "Čarda" na Dunavu u Plavanskom ritu.

DOKAZ: Izjava svedoka koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podatak o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Selo Tribanj Šibuljine, opština Zadar, krajem 1992. godine.

KRATAK OPIS: Selo Tribanj Šibuljine, koje je bilo nastanjeno srpskim življem blokirano je od strane hrvatske vojske i HDZ pod komandom Milovanac Šima, pa su građani srpske nacionalnosti maltretirani. U zatvor u Zadar su odvedeni: Štrbo Milan, od oca Nikole; Poljak Mijat, od oca Ilije; Babać Jovo, od oca Petra; lukić Nenad, od oca Špire i Lukić Anica, gde su bili maltretirani, posebno Štrbo Milan i Babac Jovo.

1. Milovan Šime

2. Vukić Ivan Davor, iz sela Tribanj Mandaline, rođen 1940. godine, od oca Jose i

3. drugi pripadnici hrvatske vojske i HDZ.

DOKAZ: Iskaz svedoka koji se nazali u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Borovo naselje, sredinom avgusta 1991. godine.

KRATAK OPIS: Šipoš je svativši u kafanu na Trpinjskoj cesti, pošto odmah nije bio uslužen pićem, ispalio metak iz pištolja u plafon, a zatim pretio konobarici mandi da će je zaklati, da bi je nakon toga lisicama vezao za ogradu, pa pošto je popio piće, odveo je vezanu u prostorije civilne zaštite, odakle je ona uspela da pobegle.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vijnog suda u Beogradu, Ik. 112/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 16. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: U sloništu "Nove obućare" u kome je kao pripadnik Zbora narodne garde bio na dužnosti pomoćnika zapovednika skloništa prilikom pretresa Vračarić Milice i Dragoljuba u nameri da pribavi protiv pravnu imovinsku korist oduzeo 100 DEM i 10.000 dinara, koje je kod njih pronašao.

1. Bertol Domazet, rođen 28. avgusta 1960. godine u Donjim Kladarima, opština modriča, od oca Iva i majke Kate, rođene Popić, državljanin Hrvatske, ranije sa stanom u Borovom naselju, samački hotel, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 3. decembra 1991. do 14. avgusta 1992. godine, kada je razmenjen i prešao na teritoriju Republike Hrvatske.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu Ik. 112/92, u kome se pored ostalog, nalazi i izjava Jaljatović Nenada koji je posvedočio da je od tog novca kupljeno piće.

NAPOMENA: Veza prijava I - 164.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Sarajevo, u periodu od maja 1992. godine do novembra 1993. godine.

KRATAK OPIS: U stan svedokinje, koji se nalazi u naselju Hrasno u Sarajevu, često su dolazili pripadnici "Zelenih beretki" , sa oznakama vojske BiH, u grupama od 7-8 do 10 vojnika, pa su oštećenu u njenom stanu prinuđivali na obljubu i protivprirodni blud. Svi su oni bili naoružani noževima i drugim vrstama oružja. Najčešće su dolazili pod deistvom alkohola. Kada u stanu bili njeni roditelji, njih su odvodili u neki drugi stan radi navodne provere ili saslušanja, tako da je svedokinja ostajala sama u stanu . Pertili su joj da će, ukoliko ne prihvati da sa njima ima polni odnos, biti zaklana. Pri tome su je šamarali, pretili da će je zaklati, gasili su opuške od cigareta po njenim nogama, tako da je od toga imala opekotine. Prosečno su ovo činili jedanput nedeljno i ostajali su kod nje u stanu oko dva sata, dok svi iz grupe ne bi imali polni odnos sa njom. Ponekad bi je odvodili u neku drugu zgradu, u neki od naopuštenih stanova, pod izgovorom da je vode na neko saslušanje, pa bi nad njom i tu vršili obljubu. Kao posledica svedokinja je ostala gravidna, pa joj je izvršen prekid trudnoće.

NN pripadnici muslimanske vojske.

DOKAZ: Iskaz svedoka pred istražnim sudijom Opštinskog suda u Obrenovcu koji je dat kao aneks I.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Mostar, jul 1992. godine.

KRATAK OPIS: Penzioner, Vučjak Svetozar iz Mostara i njegova supruga, uhapšeni su 9. jula u svom sanu u ul. Ante Zvonića br. 12 os strane hrvatske vojne policije - HOS-a, od strane patrole kojom je rukovodio Belović Sergej. Tom prilikom, odmah su počeli da ga tuku i prilikom pretresa stana, koji je izvršen bez ikakvog pismenog rešenja, odabrali su i uzeli sve vredbije stvari, nakon čega su njega i njegovu suprugu priveli u bivšu vojnu ambulantu u prostorije vojne policije HOS-a, gde su ih držali u pritvoru do 13. jula.

Pošto su ih prva dva dana pretukli, trećeg dana odveli su ih kod Milićević Maria, koji im je predočio da treba da budu prebačeni u logor u Dretelju, za koji im je rekao da je to ustvari Aušvic za Srbe i da je jedini izlaz da njihovi sinovi daju pare da bi oni bili pušteni na slobodu. Vučjakova supruga je pristala da da broj telefona svojih sinova, koji su u to vreme bili u Beogradu, pa pošto su je ucenili da se u njihovom prisustvu javi sinovima, ove su ucenili da će im roditelji biti ubijeni ako nedaju 30.000 DEM. Pošto su sinovi na ovu ucenu pristali. Vučjak Svetozar i njegova supruga su 13. jula od strane Milićević Maria i Marka zvanog "Zela" sprovedeni preko Splita i Zagreba do Koprivnice na Mađarsku granicu, gde im je uručeno rešenje o proterivanju sa hrvatske teritorije na kojoj su navodno boravili bespravno, pa su nakon toga sprovedeni na granicu i pošto su Vučjakovi sinovi predali 30.000 DEM, Vučjaku i njegovoj supruzi je dozvoljeno da pređu u Mađarsku.

2. Marko, zvani"Zela"

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju svedoka Vučjak Svetozara, pred istražnim sudijom Okružnog suda u Beogradu 28.02.1994. godine.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Sarajevo, 7 aprila 1992. godine.

KRATAK OPIS: Vraćajući se sa bogosluženja u pravoslavnoj crkvi, sveštenik Srpske pravoslavne crkve Jovanović Dušan je bio uhapšen od strane pripadnika muslimanskih oružanih formacija "Zelenih beretki", koji su ga odmah oborili na pod i počeli da ga šutiraju i tuku, optužujući ga da navodno ima minobacač na vrhu zgrade. Iako im je odmah prdao pištolj za koji je imao dozvolu, kao i automat koji je dobio od Predsedništva Bosne i Hercegovine za potrebe čuvanja crkvene riznice, pošto su ga svezali, digli su ga sa poda, pa su mu preko ramena okačili 5-6 automata koje su doneli sa sobom, pored onog koji im je on predao, a okačili su mu i neku torbu koja je sadržavala navodnu dokumentaciju, pa su ga tako svezanog izveli na ulicu, gde su megafonom pozivali narod da vidi "popa-četnika" koji puca u njih. Tako su ga vodili ulicom Hajduk Veljkovom, pa zatim Svetozara Markovića do stanice milicije Lugovina, odakle su ga odveli u prostoriju Opštine Stari grad. Tu su ga zatvorili u podrumske prostorije uz poruku nekog starešine stražarima "ovde ga obradite, ali ga nemojte udarati po glavi". Tu su ga 4-5 uniformisanih lica tukli svuda po telu, a kada se onesvestio polivali su ga vodom. To je trajalo jedan sat. Potom ga vode u prostorije Opštine gde ga sačekuje televizijska ekipa "Jutela" sa Goranom Milićem na čelu u prostoriji u kojoj je bila izložena veća količina oružja: automatskih pušaka, bombi i dr. Traže od njega da kaže da je čatnik, da je vršio propagandu za rat i dr. saopštili su mu i da mu je uhapšena porodica (supruga i troje dece). Ucenjuju ga da da lažnu izjavu, što on odbija, pa gase reflektore i kamere, ponovo ga ucenjuju i u prisustvu televizijske ekipe tuku. Tek pošto su uklonili oružje, kako je on zahtevao jer sa njim nema veze, pristaje da da izjavu za televiziju, sa apelom za mir, kao i o poreklu automata i pištolja koji su pronađeni kod njega. Međutim, izjava je objavljena montirana i neistinita. Nakon toga ga puštaju uz objašnjenje Bahta Hamida da je cilj njegovog privođenja, ustvari, bio da se izdeistvuje da grupa muslimana bude puštena od strane Srba.

1. Organi muslimanske vlasti u Sarajevu,

DOKAZ: Iskaz svedoka Jovanović Dušana, sveštenika Srpske pravoslavne crkve, koji sada živi kao izbeglica u Beogradu.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Zatvor u Sisku u toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: Furlan Vlado je sa pripadnicima ZNG na prevaru uhvatio u šumi Miću Vraneševića, a u selu Petrinjci: Grab Ljuban, njegovu suprugu i njenu majku, kao i jednu staricu koje su sve odveli u zatvor u Sisaku. Tom prilikom Greb Nadu koja je bila u drugom stanju su batinali i šutirali nogama sve dok joj dete nije ispalo iz stomaka.

1. Furlan Vlado, zvani "Tarzan" iz Siska

2. drugi pripadnici ZNG

3. upravnik zatvora u Sisku.

DOKAZ: Izjava svedoka koja se nalazi u Komitetu za priklupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Sarajevo naselje Dobrinja III, logor u atomskom skloništu, avgust 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedokinja je bila zatvorena od strane pripadnika muslimanske vojske pet dana u ovom logoru za Srbe i za to vreme bila je zlostavljana, tučena, vređana, ponižavana i silovana od trojice vojnika muslimanske vojske. Tada je ostala gravidna i porodila se u ginekološko-akušerskoj klinici u Beogradu u maju 1993. godine.

1. "Dino",

2. Mirza N. i

DOKAZ: Izjava svedokinje i dokumentacija Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 6200/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Logor na stadionu Slobode u Tuzli, u toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: U ovom logoru bilo je najmanje 25 do 30 žena i skoro su sve bile silovane. Seksualni akt izvođen je pred svima.

2. uprava logora.

DOKAZ: Izjava svedoka koja je ostala u logoru gravidna pa joj je morao biti izvršen prekid trudnoće u 18-toj nedelji u maju 1993. godine, kao i dokumentacija Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 8980/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Logor u Orašju, od aprila do oktobra 1992. godine.

KRATAK OPIS: Kao Srpkinja bila je zatvorena u logoru u Orašju gde je u periodu od aprila do oktobra 1992. godine više puta bila silovana od pripadnika muslimanske policije. Tada je ostala gravidna.

1. Nepoznati pripadnici muslimanske policije;

2. uprava logora u Orašju.

DOKAZ: Istorija bolesti Klinike za Ginekologiju i akušerstvo u Novom Sadu broj 8539/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Sarajevo, podrum u Totovskoj ulici u sarajevu koji je pretvoren u zatvor, oktobar 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedokinja je uhapšena u svom stanu, pa je potom odvedena u ovaj zatvor, gde je prvo ispitivana, a potom silovana, kao posledica silovanja došlo je do trudnoće, pa joj je morao biti izvršen prekid trudnoće u martu 1993. godine u 22- goj nedelji trudnoće.

DOKAZ: Izjava svedoka i dokumentacija Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 4423/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Logor Tušanj, druga polovina 1992. godine i prva polovina 1993. godine.

KRATAK OPIS: Oštećena koja potiče iz mešovitog braka bila je udata za muslimana od koga su tražili da je ubije, pošto nije čistokrvna muslimanka, ali on na to nije pristao već je uzeo decu, a njoj rekao da se sklanja, pa je ona otišla okd svoje sestre gde je uhapšena i odvedena u logor u Tešnju gde je boravila od oktobra 1992. do marta 1993. godine. U tom logoru je silovana svakodnevno više puta od raznih pripadnika muslimanskih oružanih snaga. Mučena je na različite načine tako što su je tukli, gasili joj cigarete po telu, udarali po glavi, raskrvarili čmar. pored ostalog u ovom logoru su silovali i ženu od 70 godina, a kada je jedan muslimanski vojnik odbio da siluje neku ženu drugovi su ga ubili sa leđa.

2. uprava logora u Tešnju.

DOKAZ: Dokumentacija Ginekološko-akušerske klinike u Beogradu broj 6499/93 u kojoj je oštećenoj izvršen na preporuku psihijatra pobačaj u 17-toj nedelji trudnoće u aprilu 1993. godine.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - silovanje

MESTO I VREME: Zatvor Kerestinac u Zagrebu, u periodu od 18. aprila do 22. maja 1992. godine.

KRATAK OPIS: Posle dovođenja u zatvor u Kerestincu ratni zarobljenik Živković vojkan, bio je po dolasku pretučen, pa kako nije dolazio svesti prebacili su ga u bolnicu u Šimanskoj ulici, gde je proveo 7 dana, nakon čega je ponovo vraćen u zatvor, gde su ga tukli bezbol palicama, kundacima od pušaka. Tri dana su ga držali vezanog na zidu u takozvanoj "crnoj sobi" tako da nogama nije mogao da dodiruje pod. U takvom položaju su ga palicama udralisvuda po telu. Mučen je i na taj način što bi mu noge vezali lisicama, pa bi oko lisica provukli konopac i podigli ga uvis tako da je visio glavom na dole. I u tom položaju su ga tukli. Sedam puta je izvođen u jednu posebnu prostoriju za streljanje, a to je rađeno na taj način što bi izveli zatvorenike, stavili ih uza zid pa bi ispred njih stao neko od stražara i pištoljem nišanio u glavu. Pre pucanja cev pištolja bi pomerio, pa bi se metak zabio pored glave. Tom prilikom jedan od zatvorenika koji je bio Srbin, korpulentan rastom, proćelav, sa crnim markantnim brkovima bio je ubijen. Živkoviću su u ovom zatvoru i zabadali špenadle ispod noktiju. Prilikom razmene Živković je imao 44 kg, a pre zarobljavanja bio je težak 97 kg.

Osoblje zatvora u Kerestincu.

DOKAZ: Izjava svedoka Živković Vojkana koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Zatvor Dračevac u Splitu, mart 1992. godine.

KRATAK OPIS: Ratni zarobljenik, mlađi podoficir JNA Živković Vojkan u ovom zatvoru je mučen, pored ostalog i tako što su mu spajalicama probušili obe ušne školjke, pa ih prikopčali na sruju sa indikatora, te je bio izlagan strujnim udarima.

DOKAZ: Iskaz svedoka Živković Vojkana, koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", mart 1992. godine.

KRATAK OPIS: Kada je bio prebačen u zatvor "Lora", ratni zarobljenik mlađi ificir Jugoslovenske narodne armije Živković Vojkan bio je mučen na taj način što su u njegovu ćeliju dovodili pse vučijake kojima su čuvari naređivali da ga napadnu, da bi posle toga Živkoviću naređivali da ljubi pse. Upravnik zatvora Tomo Dujić ga je tukao bezbol palicom kao i stražari kkoji su nosili crne maske preko lica. Tako je u Splitu u zatvoru proveo tri dana i četri noći, za koje vreme nije dobio ništa za hranu.

2. osoblje logora.

DOKAZ: Izjava svedoka Živković Vojkana, koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Sarajevo, bivša kasarna Jugoslovenske narodne armije "Viktor Bubanj", toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: Nad ženama koje su bile smeštene u ovom logoru za Srbe, među kojima je bilo više mladih devojaka koje su hapšene po ulicama u Sarajevu i dovođene u logor, svakodnevno su vršena silovanja od strane muslimanskih oružanih snaga "zelenih beretki". Ove žene su ponižavane na najrazličitije načine. Pored silovanja prinuđavane su i na protivprinudni blud. Izvođene su i krugu logora na lažna streljanja. Pucali si im preko glava, a zatim im govorili da će ih ubiti sledećeg dana. One koje su ostale gravidne pokušale su da same sebi izazovu pobačaj, a one koje nisu uspele ucenivane su da će im biti izvršen pobačaj ako potpišu izjavu da su ih Srbi silovali, pa su ako su pristale vođene na Ginekološku kliniku "Jezero". Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava raspolaže sa imenima najmanje 13 žrtava silovanja iz ovog logora.

1. komandir logora čiji je nadimak "Glavni";

DOKAZ: Izjava svedoka koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Metković, u periodu od 23. do 26. aprila 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedok Pantić se nalazio u avionu Jugoslovenske narodne armije kada je 23. aprila 1992. godine oboren i tom prilikom pao na levu obalu Neretve, gde su ga zarobili pripadnici hrvatske vojske, iako se radi o teritoriji Bosne i Hercegovine. Odveden je u zatvor u Metkoviću, gde su ga tukli rukama i nogama po čitavom telu u čemu se isticao izvesni Luburić, koji se pretstavljao kao nećak ustaškog ratnog zločinca iz II svetskog rata Maksa Ljuburića. Bio je prinuđen da da izjavu za hrvatsku televiziju u kojoj je morao reći da je pripadnik agresorske armije i da je ubijao nedužni hrvatski narod. taj snimak je emitovala hrvastska televizija.

DOKAZ: Iskaz svedoka Pantić Gorana.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", 26. april. - 2. maj i 20. maj do 12. avgusta 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedok je kao i drugi zatvoreniciu ovom zatvoru bio svakodnevno tučen, kako rukama, tako i nogama i gumenim palicama. Česta je pojava bila da čuvari upadnu, posebno noću, u ćelije i zatvorenike - Srbe pretuku. Svedoku je tri ili četri puta vezivana za prste žica privezana za indikator od poljskog telefona koji je proizvodio struju, pa je mučen pomoću struje. Kada je delegacija Crvenog krsta, koja je obišla zatvor, požalio da je u zatvoru tučen, posle odlaska delegacije pretukao ga je upravnik zatvora. Najteže batine dobio je 1. maja i tada mu je polomljeno nekoliko rebara, pa kako mu je rebro probilo plućnu maramicu, pa je bio prebačen u bolnicu "Firule" gde je boravio do 20. maja pod lažnim imenom Jurčević Ante. Po povratku u zatvor nastavljeno je sa torturom.

2. njegov zamenik Brkić Tonči, i stražari:

9. Bunvur Emilio,

15-16. pripadnici vojne policije Bane i Pepi,

18. Hodžić Rešid, vojnik iz Gidićeve jedinice.

DOKAZ: Iskaz svedoka.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Zagreb, zatvor u zgradi bivšeg Vojnog suda u Zagrebu u Gajevoj ulici, novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: U ovom zatvoru su posebno zlostaljani četvorica uhapšenika koji us bili smešteni u posebnoj ćeliji. Jedan je bio vojnik - dobrovoljac iz Slavonije, drugi desetar tenkista iz Srbije, treći vojnik rezervista iz Banja Luke i četvrti civil - taksista. Oni su bili svakodnevno tučeni i izloženi raznim oblicima torture. Izvodili su ih u krug za šetnje pritvorenika, polivali hladnom vodom i tako mokre držali su ih da stoje na hladnoći. Jednog od njih su naterali potpuno golog da pere automobile u krugu zatvora. Takođe su ih naterali da međusobno oralno opšte. Prisiljavali su ih i da se međusobno tuku i da pevaju ustaške pesme.

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju popović Vladimir, sada iz Zemuna.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Osijek, 16. septembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici Jugoslovenske narodne armije, među kojima je bio i saslušani svedok pošto su položili oružje i predali se, odvedeni su do zgrade SUP-a, gde su im oduzete sve stvari, posle čega su morali proći kroz špalir protivničkih vojnika do ulaza u ćelije, i tada su ih ovi udrali čime su stigli i koliko su mogli, tako da su svi bili pretučeni.

DOKAZ: Iskaz svedoka dat na zapisniku od 15. novembra 1993. godine koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", 22. april - 10. jun 1992. godine.

KRATAK OPIS: Prve večeri u ćeliji u kojoj je bio smešten svedok upala su petorica stražara, od kojih su trojica preko lica nosili crne maske. Bez ikakvog objašnjenja počeli su da ga tuku. Udarali su ga palicama, nogama, rukama, kao i vrećeom koja je bila napunjena peskom. Nekoliko puta gubio je svest, pa su ga polivali vodom da bi se osvestio. to se ponovilo i naredna dva dana. Tako su mu polomili 12 rebara, a jedno rebro mu je polomilo plućnu maramicu, te je bio prebačen u bolnicu "firule". Po povratku iz bolnice, iako nije bio oporavljen, nastavljeno je sa torturom. Električne kablove su mu vezival za razne delove tela, stavljali na ruke, prste na nogama, kao i polne organe. Puštena je struja iz induktora od poljskog telefona. Na taj način je mučen 10 puta. Svedok opisuje da je osećaj kada se pusti struja nemoguće opisati, da je osećao užasne bolove i da se posle toga osećao bespomoćno. Dešavalo se da za vreme puštanja struje iz klozeta donesu fekalije i stave mu u usta i nateraju ga proguta. Više puta su mu vezivali ruke iznad glave za šipku, pa su ga onda tukli. Gasili su mu cugarete po svim delovima tela: po nogama, leđima, tako da još ima tragove od opekotina.

Upravnik zatvora Dujić imao je običaj da se zabavlja "ruskim ruletom". Kada bi ušao u ćeliju gde je bio smešten svedok vadio bi svoj revolver u burence stavljao jedan metak, a potom cev revolvera stavljao mu usta i vršio opaljenje. Nikada se nije znalo kada će susret sa Dujićem biti poslednji. Bilo je slučajeva da ga noću izvedu i šmrkom poliju hladnom vodom, pa ga tako mokrog vrate u ćeliju i narede da mora mokar da stoji do jutra. Zatvorenike su terali da međusobno jedan drugog tuku. Za vreme boravka svedoka u ovom zatvoru delegati Crvenog krsta su dolazili 4 puta, ali svaki put svedok je bio sklonjen pre dolaska delegacije Crvenog krsta tako da ga nisu videli.

DOKAZ: Iskaz svedoka Zurovac Slobodana, iz Čapljine, koji sada živi kao izbeglica u Beogradu.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Ljubuški, zatvor u policijskoj stanici, 10. jun - 18. avgust 1992. godine.

KRATAK OPIS: Po prijemu u ovaj zatvor svedok je bio 5-6 puta prebijan od strane stražara. Stražari su imali običaj da prave "piramidu". To je bilo što bi više zatvorenika naterali da leže jedan preko drugog, pa bi onog koji je bio na vrhu tukli palicama, a oni ispod njega jedva su izdržavali teret ostalih.

U ovom zatvoru je dolazila do izražaja i psihička tortura. Zatvorenike su terali da pavaju ustaške pesme, da pozdravljaju fašističkim pozdravom s podignutom desnom rukom i izvikuju "za dom spremni". Gotovo svakodnevno zatvorenike su vodili na "fiskultiru". Stražar bi ih postrojio pa kada bi rekao: "Srbi, vi ste konji", zatvorenici su morali da mašu nogom napred nazad i da oponašaju ritanje konja, kao i da njište kao konji. Kada bi im rekao da su ovce, onda bi morali da bleje. Ili bi viknu: "Srbi, eno "lisice", pa bi zatvorenici morali iz sve snage da laju itd.

Osoblje zatvora:

2. Sušac Ivica, ranije auto-električar iz Mostara,

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju svedoka Zurovac Slobodana.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Mostar i selo Lipno kod Mostara, 7. do 11. maja 1992. godine.

KRATAK OPIS: Penzionisanog pukovnika svedoka Miloševića uhapsili su 7. maja 1992. godine u njegovom stanu Milićević Damir, musliman Mirza zvani"Dugi" i "Nindža". Tom prilikom nisu mu čak dozvolili da obuje cipele, već su ga poveli bosog, rekavši mu da mu cipele neće trebati. Odveli su ga u selo Lipno gde su ga smestili u prostorije stare škole

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatskih oružanih snaga:

Mirsad zvani "Dugi",

DOKAZ: Iskaz svedoka Milošević Vladimira od 6. decembra 1993. godine.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Logor u Dretelju, sredinom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Bubalo Radu su u ovom logoru zabijali eksere i špenadle ispod noktiju. Posle toga je bio toliko izmrcvaren da je od ostalih zatvorenika tražio da mu pomognu da izvrši samoubistvo. Njega i Bajić Miću iz Čapljine su naterali na protivprirodni blu. Desetak drugih zatvorenika su izveli iz ćelije u dvorište logora i posle batinjanja ovu dvojicu su terali pred zatvorenicima da polno opšte, što su ostali morali gledati. Prvo su naterali jednog da klekne, a drugog da skine pantalone, a potom onaj koji kleči da stavi u usta polni organ drugog i da ga zadovoljava. Posle toga su morali da uloge promene.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Osoblje zatvora u Dretelju.

DOKAZ: Iskaz svedoka Milošrvić Vladimira i drugih svedoka.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Zatvor u Dretelju, od 1. maja do 17. avgusta 1992. godine.

KRATAK OPIS: Iako je saslušani svedok bio penzioner i uhapšen je kod svoje kuće, po dolasku u zatvor njega i druge zatvorenike koji nisu bili pripadnici JNA presvukli su u uniforme Jugoslovenske narodne armije i predstavljali ih kao zarobljene pripadnike Jugoslovenske narodne armije.

Zatvorenici su mučeni na razne načine. Naterali bi ih da se međusobno boksuju, a svako odbijanje da se to čini ili ako stražari ocene da borba nije dovoljno "žestoka", kažnjavali su batinama. Naterali bi zatvorenika i da jedan drugog šamaraju. Često bi stražari naredili zatvorenicima da kleknu i da se rukama oslone na zemlju a zatim bi stražar seo na leđa zarobljenika i terao ga da ga tako nosi. Pojedinim zatvorenicima zabijali su eksere i špenadle ispod noktiju, ili su im probadali jezik nožem. Dešavalo se da stražar dođe među zatvorenike sa flašom od piva, pa bi zatvorenicima ponudio pivo i naj ko bi pristao morao bi da popije mokraću koja je bila napunjena u flaši.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Osoblje zatvora u Dretelju:

Glogovac Damir,

Luka iz Opuzana

"Crvenkapa" koji je rodom iz Opuzana,

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju svedoka Milošević Vladimira.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", u periodu između 19. aprila i 11. avgusta 1992. godine.

KRATAK OPIS: Odmah po dolasku u ovaj zatvor upravnik zatvora Dujić Tomo i Zaninović Tonči, prethodni upravnik kazali su svedoku da ako ikada bude živ izašao iz zatvora da će izaći kao biljka u kolicima.

Prema svedoku i drugim zatvorenicima primenjivane su svakodnevne torture koje su bile najrazličitije. Tukli su ih pesnicama, nogama i palicama za bezbol. Naterali bi zatvorenike da se okrenu prema zidu da na zid stave ruke iznad glave, a noge odmaknu od zida tako da im telo ostane u kosom položaju, a onda bi ih udarali po bubrezima i slabinama. Naredili bi zatvorenicima da stanu mirno, ruke podignu uvis i da duboko dišu. Priliko izdisanja udarali bi ih po stomaku. Tako su svedoku slomljena tri rebra, što je konstatovano u bolnici Firule u Splitu.

Svedok je mučen i četiri puta strujom i podvrgavan elektro-šokovima. Bio bi vezan lisicama za stolicu a onda bi mu na ušne školjke stavili elektrode i pomoću transformatora uključivali struju od koje se svedoku činilo da mu oči ispadaju iz očne duplje, a u glavi je imao osećaj kao da ga neko seče testerom. Od strujnog udara osećao se omamljenim, ali nije gubio svest, iz čega zaključuje da je jačina struje bila podešena. Jedna od zabava čuvara u zatvoru je bila da nateraju zatvorene Srbe da puze po betonu i da se na taj način trkaju, a poslednji koji stigne bio bi "nagrađen" batinama. Zatvorenike su čuvari terali i da uđu u kućice za pse i da odatle laju kao psi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Giljanović Zvonko, zvani "Giljo",

DOKAZ: Iskaz svedoka Mićić Milana, zajedno sa nalazom i mišljenjem veštaka - lekara.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Sarajevo, Centralni zatvor u toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedok je bio smešten u prostoriju sa još 30 zatvorenika Srba i za vreme boravka u ovom zatvoru svi su bili fizički maltretirani, tučeni su nogama i rukama, kao i kundacima od pušaka od strane čuvara zatvora.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Komandir u zatvoru Panjeta Avdo,

DOKAZ: Iskaz svedoka Milanović Gorana.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Ljubuški, zatvor, sredinom maja 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je kao vojnik JNA bio zaribljen, svedok je zajedno sa još nekoliko pripadnika JNA odveden u zatvor u Ljubuški, gde je proveo tri nedelje. Za to vreme tukli su ga raznim predmetima: palicama, kišobranima, šutirali ih nogama i udarali rukama. Dešavalo se da po nekoliko dana ne dobiju hranu. Izvodili su ih na sunce i naterali da duže vreme kleče. Za svaki izlazak iz ćelije u klozet dobili bi batine.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Osoblje zatvora u Ljubuškom.

DOKAZ: Iskaz svedoka Drozgović Duška, od decembra 1993. godine.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Zagreb, zatvor Remetinac, od kraja septembra do početka novembra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Ikao je kao pripadnik Jugoslovenske narodne armije bio ratni zarobljenik, svedok je za vreme boravka u zatvoru Remetinac, koje je trajalo 41 dan, bio izložen svakodnevnim batinama.

Pored toga boli su ga nožem po rukama, gasili mu cigarete na stomaku, pa je od 89kg koliko je imao u momentu zarobljavanja spao na 61kg, kada je razmenjen. Hrana u zatvoru je bila ispod svih kriterijuma, a način na koji je ona davana bio je ponižavajući za zarobljenike. Obično im je davana za hranu neka kaša, koja ni na šta nije ličila, polukuvana, neslana. donošena je do vrata koja su do poda imala prorez, pa je tanjir stavljan na pod ispred vrata, a onda nogom je stražar gurao tanjir u samicu u kojoj se nalazio svedok.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Uprava zatvora u Remetincu.

DOKAZ: Izjava saslušanog svedoka Pehlić Hasana.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Lipovac, 12. januar 1994. godine.

KRATAK OPIS: Prilikom razmene ratnih zarobljenika do koje je došlo na osnovu sporazuma vlada Hrvatske i SR Jugoslavije, na teritoriju Jugoslavije su prešli Marković Slobodan, Živković, Jovo, Golubović Radmilo, Vuković Dušan, Jovanović Vladimir, Karlić Mićo, Vlajković Časlav, Đurašević Bratislav i Bojić Nenad.

Ovih 9 lica su po obaveštenju dobijenom od hrvatskih vlasti osuđeni od nadležnih sudova u Hrvatskoj na kazne zatvora od 15 do 20 godina.

Međutim, nijedan od ovih 9 lica nije kod sebe imao sudsku presudu, niti ma kakvu drugu odluku nadležnog suda. Svi su izjavili da presude uopšte nisu ni primili.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Odgovorni u sudovima Republike Hrvatske u Karlovcu i Bjelovaru i Ministarstvo pravosuđa Hrvatske.

DOKAZ: Izjave razmenjenih lica.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 12. oktobar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Damir Sarađen je kao zapovednik odeljenja vojne policije sa jednim pripadnikom vojne policije iz skloništa "BZ" u Borovom naselju izveo Milivoja Stranatića, odveo ga u jednu prostoriju i u kojoj je pristupio njegovom ispitivanju stavljajući mu znanja da će biti tučen ako ne prizna ono što je od njega traženo, pa iako Strnatić to delimično rekao, u jednom trenutku je došao Marko Filković, zapovednik Zbora narodne garde, po čijem je naređenju Stranatić priveden u prostorije njegovog štaba gde su nastavili sa ispitivanjem Stranatića, kojom prilikom je Filković sa još dvojicom pripadnika ZNG fizički zlostavljao Stranatića, što je Sarađen povremeno posmatrao, a kada su Stranatiću zapretili da će ga ubiti, ovaj je plašeći se za svoj život Sarađenu saopštio podatke koji su od njega traženi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Filković Marko, rođen 1. aprila 1960. godine u Erdutu, opština Osijek, od oca Rudolfa i majke Anice rođene Horvat, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta; bio u pritvotu u Vojnom sudu u Beogradu,

Sarađen Damir, rođen 25. avgusta 1961. godine u Vukovaru od oca Ivice i majke Franciške rođene Kolar, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta; bio u pritvoru u Vojnom sudu u Beogradu,

DOKAZ: Spisi Vojnog suda u Beogradu Ik. br 108/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Mostar, zatvor u bivšoj vojnoj ambulanti, 21. - 24. jul 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedokinja je bila zatvorena u podrumu u prostoriji 3dž3.5m sa još 5-6 žena. Prve noći u 02 časa odvedena je na saslušanje kod Kapetanovića koji joj je odmah opsovao majku četničku, izvadio nož i njime mahao ispred njenog grla i pretio da će joj odseći deo lica sa mladežom koji je ona imala na obrazu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Iskaz svedoka Bošković Milene koja je ranije živela u Mostaru, a sada živi u Kruševcu kao izbeglica.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Mostar - Dretelj, 24. juli 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedokinja je prevezena iz zatvora u Mostaru u logor u Dretelju u kombiju zajedno sa zatvorenicima Budalić Mitrom, Milovićem zvanim "Pjevač", Golijanin Borkom i Golijanin Petrom. Sprovodili su ih pripadnici HOS-a Dugalić i Bjelović. U toku vožnje Dugalić je tukao zatvorenike u kombiju i vređao, a u jednom momentu zatvoreniku Miloviću je naredio da raskopča bluzu Golijanin Borki, pored koje je sedeo na podu njen muž, koji je sve to gledao, i da joj izvadi dojku, što je ovaj morao da učini, pa je nakon toga nastavio da nečovečno postupa prema zatvorenicima sve dok mu Dugalić pištoljem nije zapretio da prestane. Kada su izašli iz kombija u logoru u Dretelju, Budalić je toliko bio pretučen da su mu oči bile zatvorene, a bili su povređeni i Golijanin Petar i Milović.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Iskaz svedoka Bošković Milene.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, početkom oktobra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Kao pripadnik Zbora narodne garde i zapovednikpunkta "Dom tehnike", Šipoš je nečovečno postupao prema privedenom licu srpske nacionalnosti Tošković Toši, kojeg je tukao i pretio mu mačem, a zatim ga predao svom potčinjenom, koji je takođe nastavio da ga tuče, iako je Tošković govorio da je u pripitom stanju slučajno prolazio pored punkta.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Šipoš zoran, rođen 30. decembra 1952. godine u Somboru, od oca Milivoja i majke Milke rođene Dogandžić, državljanin Hrvatske, ranije prebivalište u Borovom naselju, sada nepoznatog boravišta; bio u pritvoru u Vojnom sudu u Beogradu,

NN pripadnik Zbora narodne garde.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 112/92, u kome su i iskazi svedoka Lojdl Zlatka i Brdar Olivera, koji su bili prisutni događaju.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 28. oktobar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Nakon privođenja na punkt Zbora narodne garde "Dom tehnike", čiji je Šipoš bio komandant, lica srpske nacionalnosti: Petrović Zoran, Jović Mladen, Vukićević Radovan, Leskovac Jovica, Đekić Voja, Pavković Ranka, Stanković Mileta, sina boksera Radenkovića, čije ime nije utvrđeno i lice čije je ime Aca, Šipoš im se obrati rečima: "gde ste podrumaši, sve sami Srbi", i naredio da izvode opasne radove, kopanje rovova, iako su u blizini padale granate, i to Petranović, Pavković i Jović, pri čemu su gardisti zaklonjeni u prizemlju držali u njih uperene puške, nakon čega je Petranovića pustio da ode kući, a pokušao prisilno da mobiliše Jovića, Pavkovića i Vukićevića u Zbor narodne garde Republike Hrvatske, pri čemu su poslednja dvojica uspela da pobegnu, dok je sudbina Jovića ostala nepoznata, a Voja Đekić je pronađen mrtav.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

NN pripadnici Zbora narodne garde.

DOKAZ: Iskazi svedoka Petranović Zorana, i drugi dokazi u spisu Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 112/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Zatvor Kerestinac u Zagrebu, april-maj 1992. godine.

KRATAK OPIS: U zatvoru Kerstinac pored ostalog vršeno je i seksualno zlostavljanje nad zatvorenicima.

Zatvorenici su vođeni u bioskopsku salu da gledaju kako se stražari iživljavaju nad Srpkinjama. Saslušani svedok je tri puta vođen u ovu salu da gleda silovanje Srpkinja. Svaki put bi stražari odvojili po pet žena koje su pred zatvorenicima silovali. Seksualnom iživljavanju ili su izloženi i muškarci. Pojedine zatvorenike su terali da međusobno polno opšte, dok bi ostali to gledali. Tako su na polni odnos terali Zeljak Jova i njegovog sina Đina i Pera. Terali su ih da međusobno opšte, što su ovi morali da čine.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Osoblje zatvora u Kerstincu.

DOKAZ: Izjava svedoka Živković Vojkana koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međuarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Lipik, 5.-6. decembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je kao pripadnik Jugoslovenske narodne armije bio zarobljen 5. decembra, odveden je u jednu prostoriju banje Lipik, gde je proveo dva dana i za to vreme bio je stalno tučen i prebijan. Kroz prozor je video da su telo poginulog vojnika Čavrić Slavka prekrili auto gumom i plastičnim koritom, a zatim polili nekim zapaljivim sredstvom i zapalili, što je omogućilo da leš izgori.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici HDZ i ZNG:

Šubert Štepo, trgovac iz Lipika,

Sinjak Štefan, vlasnik mlina u Pakracu,

Poleto Marjan, iz Dobrovca,

Propadalo Ante, iz Dobrovca, ranije radnik staklare u Lipiku.

DOKAZ: Izjava svedoka Bojić Nenada.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Pakrac, 6.-30. decembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Ratni zarobljenik Bojić je bio prebačen iz Lipika u Pakrac i smešten u improvizovani zatvor u svlačionicama Fudbalskog kluba "Jedinstvo" u Pakračkoj poljani. Tu je bio podvrgnut stalnim ispitivanjima da bi pružio podatke o položaju Jugoslovenske narodne armije i svakodnevno tučen na razne načine.

Tu su ga obukli i pripremili za snimanje, stavljajući mu "četnička obeležja" šubaru, kokardu i dr. Ovo snimanje i ispitivanje pred kamerama trajalo je oko pet sati. Kada bi usled tuče pao u nesvest polivali su ga hladnom vodom, a hladnoća je bila minus 18 stnjpeni C. Posle toga skinuli su ga golog i tako vezali i ostavili.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Merčep Tomislav, koji je u to vreme bio komandant neke svedoku nepoznate jedinice, a sada je visoki funkcioner u Ministarstvu unutrašnjih poslova Hrvatske,

Zlatko iz sela Podrogač kod Našica, telohranitelj Merčepa,

Šimunek (Šimeka) Anton,

DOKAZ: Iskaz svedoka Bojić Nenada.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Bjelovar, Okružni zatvor, 30. decembar 1991. - kraj januara 1992. godine.

KRATAK OPIS: Kada je bio prebačen u Okružni zatvor u Bjelovaru, 30. decembra, ratnog zarobljenika Bojića su skinuli golog i pretukli nogama i kundacima i ubacili u ćeliju broj 1, gde je sa još 4 zarobljenika ostao bez hrane i vode do 3. januara. Od 3. januara počela su ispitivanja koja su bila praćena vezivanjem za radijator, tuče nogama i rukama, uz pretnje da će mu skinuti kožu i živog ga usoliti. Neprekidno do 12. januara morao je da spava na betonu go, bez ikakve odeće i bez grejanja, jer radijatori su bili isključeni, a prozor na ćeliji otvoren. 12. januara dobili su dušek i po jedno ćebe, jer ih je 13. januara obišla ekipa Međunarodnog crvenog krsta, kojima se Bojić žalio na postupanje Uprave zatvora. Po odlasku ekipe Crvenog krsta oduzeli su dušeke i ćebad, tako da su ponovo morali spavati goli na betonu, bez grejanja.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

"Šubara", policajac,

Neven, inspektor,

"Kobra", inspektor.

DOKAZ: Iskaz svedoka Bojić Nenada.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Slovenija, kraj juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Dragoljub Kovačević, načelnik, Mirko Jokić, komandant brigade, Predrag Janković, glavni inspektor, svi iz Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove i Mladen Kačavenda, pomoćnik direktora Savezne uprave carina Jugoslavije 27. juna 1991. godine pošli su putničkim vozilom sa vojnog aerodroma Cerkle, prema Ljubljani, pošto su službeno doputovali u Sloveniju. Prilikom kretanja ulicama Ljubljane pojavljivala su se vozila koja su ih presretala i namerno im blokirala put. Neke od ovih prepreka su uspeli da izbegnu, ali u jednom trenutku su morali da stanu. Tada je njihovom vozilu prišao specijalac koji je uperio oružje u njih, a potom je vozilo opkolila grupa od oko 10 specijalaca. Izvukli su ih napolje, pretresli, oduzeli lično naoružanje koje su imali i prebacili u zatvor u ul. Povšetovoj br. 5 u Ljubljani.

Tu su im oduzete lične stvari kao i kaiševi, pertle i sl., bez izdavanja bilo kakve potvrde.

Oko 23.00 časa iste večeri su počeli pojedinačno da ih saslušavaju. To su činile dve ekipe. U jednoj je bio Koh, star oko 35 godina i Tzvčar, star oko 38 godina, a u drugoj su bila dvojica starijih. Ispitivanja su bila dugačka i za to vreme su bili omalovažavani i vređani. Psihička tortura je nastavljena preko stražara. Maltretirali su ih, određivali ko će da ih likvidira, pa je neki VESO rekao da bi prvo zaklao Jokića, a zatim i ostale. Pretili su da će ćeliju u kojoj su se nalazili dići u vazduh i to će pripisati Jugoslovenskoj narodnoj armiji.

Posle ovakve vožnje koja je trajala dva časa dovezeni su u napušten rudnik Dol pri Hrasniku. Tu su mokri držani napolju dok su sa njih skidali, cepali i odeću i oduzimali lične stvari, te sve to bacili na gomilu. Bilo je oko 410 logoraša smeštenih u četiri male prostorije. Spavali su na betonu sa malo trave, pri temperaturi od 7-8 stepeni, a danju je bilo preko 30. Primoravani su da borave u tri rudarska okna koja su bila mokra, jer je voda curila sa tavanice i kvasila ih, a sve to pri trmperaturi ok oko 10-12 stepeni.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Men Rajko, bivši major JNA,

Koh,

Veso,

Zaor Granc,

Prokšelj A.,

DOKAZ: Službeni izveštaji i saslušanja uhapšenih i drugih lica.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Dol pri Hrasniku, Slovenija, kraj juna i početak jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Ovaj objekat je služio kao sabirni centar za "ratne zarobljenike". U stavri radi se o napuštenom rudniku čije prostorije nisu ni minimalno ispunjavale uslove za smeštaj ljudi. Upravo su to slovenačke vlasti koristile da uhapšene pripadnike Jugoslovenske narodne armije i civile smeste u takav objekat kako bi ih što više psihički i fizički zlostavljali i ponižavali.

Prevoz do ovog zatvora je vršen kamionima-furgonima bez ventilacije, tako da je zbog nedostatka vazduha i nepodnošljive vrućine bilo slučajeva da uhapšeni, u toku prevoza, izgube svest, povraćaju i imaju druge tegobe izazvane i grubom vožnjom po lošem putu. Uhapšenici su u toku transporta bili vezani lisicama, tako da nisu mogli da se drže i održe ravnotežu u toku vožnje, a naročito kroz krivine, tako da je bilo i povređenih.

Po dolasku u zatvor je vršena selekcija po nacionalnoj pripadnosti. Srbi, Crnogorci i Jugosloveni su imali najgori tretman, a lične stvari i novac su im oduzimani bez izdavanja potvrde. Uhapšenici su smešteni u prostorije sa betonskim podom a umesto ležaja svaki je dobijao po naramak slame. Prostorije su bile prenatrpane i bez uslova za održavanje lične higijene i obavljanja fizioloških potreba. Često su oglašavani "vazdušni napadi", kojom prilikom su uhapšenici radi "vlastite bezbednosti" terani u napuštena rudarska okna u kojima je temperaturna razlika, u odnosu na površinu, iznosila 15 i više stepeni. Okna su bila vlažna i sa tavanice se cedila voda.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane, Ministarstva unutrašnjih poslova i Uprave zatvora Slovenije.

DOKAZ: Izjave: Mladena Kačavende, pomoćnika direktora Savezne uprave carina, Lukić Branka, kapetana JNA, Liković Miloša, zastavnika I klase JNA i Stojanović Momira, zastavnika JNA.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Hodoš, granični prelaz u Sloveniji 27. juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Na karaulu Hodoš, po podne, je stigla grupa od 15 radnika Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove Jugoslavije pod rukovodstvom Fazlić Hasima. Granični prelaz je bio opkoljen jakim snagama teritorijalne odbrane Slovenije, koje su otvarale vatru prema karauli. Isključili su vodu i struju i onemogućili snabdevanje hranom lica koja su bila opkoljena u graničnoj karauli.

Dan 30. juna zatražena je od svih bezuslovna predaja, a to je ponovljeno i 2. jula sa upozorenjem da će, u protivnom, svi biti pobijeni ako se za 10 minuta ne predaju. Komandir karaule ispunio je njihov zahtev, predao se i kada je vojska otišla, bez ikakvog osnova su lišeni slobode radnici SSUP-a. Oduzeto im je oružje, a potom su sa lisicama na rukama autobusom prebačeni u zatvor u Mursku Sobotu. Tamo su im oduzete milicijske uniforme i službene legitimacije. Ispitivani su. Nakon dvodnevnog maltretiranja su pušteni, da bi zatim vozom i autobusom doputovali u Beograd.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Službeni izveštaji i saslušanja uhapšenih lica.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Šentilj i Maribor, 02. jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Dana 27. juna 1991. godine grupa od 46 radnika Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove Jugoslavije stigla je na granični prelaz Šentilj. Njihov komandir je bio Galić Milovan. Karaulu su opkolile jake snage teritorijalne odbrane Slovenije. Struja i voda su bili isključeni, a ditur hrane onemogućen. Pripadnici Jugoslovenske narodne armije su odgovarali na napade teritorijalaca. Dana 2. jula, posle ranjavanja jednog majora i četiri vojnika JNA vojska se povukla. Tada su pripadnici SSUP-a uhapšeni. Prebačeni su u Maribor gde je sa njima razgovarano, a zatim su pretreseni te im je oduzeto oružje i municija pa su smešteni u zatvor. Ispitivanja su se ponavljala a pretresani su još nekoliko puta uz pretnje sa uperenim puškama u njih. Pušteni su 3. jula i vozom došli u Beograd.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Službeni izveštaji i saslušanja hapšenih.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Jesenice - Karavanke - granični prelaz i Radovljica, početak jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Stojanović Božidar, rukovodilac grupe od 32 radnika Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove Jugoslavije stigao je na ovaj drumski granični prelaz, koji je bio opkoljen teritorijalcima Slovenije. Povremeno su teritorijalci napadali tako da je dolazilo do borbi. Nakon pregovora dogovoreno je napuštanje prelaza za 2. juli, te su, umesto da im se omogući nesmetan odlazak, pripadnici SSUP-a lišeni slobode, zatim prebačeni u kasarnu u Radovljici i na kraju u jednu sportsku halu, odakle su pušteni. Za vreme dok je trajalo lišenje slobode prema njima su milicioneri i pripadnici TO Slovenije bili drski, vređali ih, pretili uperenim oružjem, a danju i noću su bili pod jakom stražom.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Službeni izveštaji i svedočenja lica koja su lišena slobode.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Aerodrom Brnik i Kranj, Slovenija, 29. jun i 4. jul 1991. godine.

KRATAK OPIS: Dana 27. juna stigla je helikopterom, koji je bio pogođen od strane teritorijalaca Slovenije, grupa od 11 radnika Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove Jugoslavije, a rukovodilac je bio Milovanović Dragan.

Vođene su borbe i na kraju je dogovoreno da JNA napusti objekat 29. juna. Kada je to učinjeno, radnicima SSUP-a je pod pretnjom oduzeto naoružanje, zatim su ih lišili slobode, pretresli i odvezli u halu sajma u Kranju. Tamo im je saopšteno da su ratni zarobljenici. Milovanovića je saslušavao pomoćnik načelnika SUP-a Kranj. Zahtevao je od njega da telefonom razgovara sa B. Stojanovićem rukovodiocem grupe SSUP-a koja je bila na Karavankama i da ga nagovori da se "preda" Milovanović je obavio ovaj razgovor, ali nije ništa govorio o predaji. Za vreme dok su bili lišeni slobode maltretirani su i zastrašivani tako što su u njih stalno držali uperene puške, škljocali njima i sl. Dana 4. jula pušteni su pa su vozom doputovali u Beograd.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pomoćnik načelnika SUP-a Kranj, milicioneri i pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Službeni izveštaji i saslušalja uhapšenih lica: Milovanović Dragana i dr.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Prevalje kod Dravograda, Slovenija kraj juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Grupa od 15 radnika Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove Jugoslavije koji su bili u civilu pod rukovodstvom Marka Sarića stigla je helikopterom oko 16.20 časova 27. jula na stadion u Dravogradu. Odmah ih je opkolilo između 200 i 300 pripadnika teritorijalne odbrane Slovenije sa uperenim oružjem. Zahtevali su da se predaju, pretili da će pucati u njih, a pripadnici milicije Slovenije pokušali su da otmu pištolj od Sarića. Nisu uspeli da iznude predaju radnika SSUP-a. Komandant TO im je predložio da odu u Slovenj Gradec na pregovore sa višom komandom. Prihvatili su, ali su puške morali da ostave. Autobusom pod jakom oružanom pratnjom prebačeni su u Slovenj Gradec. Tamo su prihvaćeni razgovori sa njima. U jednom trenutku upali su, verovatno, pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije u maskirnim uniformama i pod pretnjom oružja im oduzeli pištolje i saopšteno im je da su ratni zarobljenici. Pretresli su ih detaljno. Nakon toga su autobusom voženi u krug oko Zidanog Mosta, a potom pod jakom oružanom pratnjom odvedeni u zatvor gde su opet pretresani i oduzete im sve lične stvari. Njih 13 je smešteno u dve prostorije koje služe kao samice.

Dana 28. juna oko 14.30 časova svi su smešteni u dve "marice" koje nisu imale ventilaciju. Voženi su po makadamskom putu sa naglim kočenjima, okretanjima i sl. Po stizanju na odredište niko nije otvarao vrata pola sata. Tek kada su lupali, vrata su otvorena. Zbog ovakvog postupka više njih se gušilo, povraćalo i imalo druge posledice ovakvog postupka. To je bila lovačka kuća u šumi u kojoj je bio improvizovan zatvor. Svih 13 je smešteno u prostoriju 4´ 4m. Kasnije su premešteni u napušteni rudnik u Dol i u KPD Dob pri Marni. Odatle su pušteni i vozom otputovali za Beograd.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane i Ministarstva unutrašnjih poslova Slovenije.

DOKAZ: Svedočenje Marka Šarića i dr., kao i službeni izveštaji.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Ribnica, Slovenija, početak jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Dana 28. juna su pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije u Ribnici napali kasarnu Jugoslovenske narodne armije. Posle napada je kasarna blokirana, a kada su se starešine i vojnici JNA predali, odvedeni su u manastir Svetog Františeka, koji je udaljen oko 3-4km od Ribnice i tamo ih mučili.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava Zejak Siniše, starijeg vodnika JNA, kao i lica koja su zlostavljana.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Koper, Slovenija, 28. juni - 4. juli 1991. godine.

KRATAK OPIS: U okolini sela Škofja zarobljeni su vojnici Jugoslovenske narodne armije Stojanović Dejan, Pejić Petar i zastavnik Dodić Miodrag. Oni su se nalazili u vozilu za snabdevanje JNA kome je odobren prolaz, a bilo je u pratnji radnika slovenačkog Ministarstva unutrašnjih poslova. Vozilo su iz zasede napali pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije, nakon čega je usledila predaja. Potom su bili razoružani, odmah su, na licu mesta, bili izloženi maltretiranju, tako što su ih udarali nogama i rukama, pretili da će ih zaklati i vređali ih. Prebačeni su u zatvor u Kopru a tamo su saslušavani o navodnoj zločinačkoj delatnosti prema Republici Sloveniji. Tokom saslušanja su ih tukli i pretili da će sutradan biti streljani. Pored toga, stavljali su im nož pod grlo i cevi oružja usmeravali prema glavi. Upadali su u ćelije u kojima su bili smešteni ratni zarobljenici, tukli ih i vređali. U zatvoru je bilo oko 100 vojnika JNA, a na mnogima su se primećivale vidne povrede.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije i zaposleni u zatvoru u Kopru.

DOKAZ: Izjava Dejana Stojanović, kasnije u VP 7518, Paraćin.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Koper, Slovenija, kraj juna i početak jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Noću, imeđu 27. i 28. juna u sobe hotela "Triglav" u Kopru, gde su odseli Čučković Stevan, Paunović Milovan, Jakupović Ivica i Miki N. vozač, svi iz Savezne uprave carina Jugoslavije, oko 02 časa upali su specijalci MUP-a Slovenije u punoj opremi, u maskirnim uniformama i sa zutomatima u rukama, uperili im cevi oružja u leđa i slepoočnice, vezli ruke lisicama na leđa i polugole izbacili iz hotela. Na svakog od njih je bilo po četiri specijalca.

Odvedeni su u stsnicu milicije gde su saslušavani, a pri tome vređani, udarani nogama u leđa, prećeno im je pištoljima i davljeni su gumenim trakama. Ujutru su prebačeni u stanicu milicije Cerknice gde su po dvojica smeštena u samice bez ležajeva, posteljine, svetla i dovoljne količine vazduha. Nije im saopšteno zbog čega su uhapšeni; niti im je omogućena komunikacija sa bilo kim. Tako su proveli pet dana. Posle saslušanja kaje je obavio inspektor Republičkog sekretarijata za unutrašnje poslove Slovenije, saopšteno im je da su ratni zarobljenici, a zatim su prebačeni u logor blizu Cerknica, dok je Jakopović pušten. U logoru su razvrstani po nacionalnostima i imali su tretman ratnih zarobljenika. Dana 5. jula su pušteni.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici unutrašnjih poslova Slovenije.

DOKAZ: Izjava Stevana Čučkovića.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Logor u Maoču, maj 1992. godine.

KRATAK OPIS: Mujkanović i Vilić su 30. aprila 1992. godine kao pripadnici 108-me HVO brčanske brigade Bosanske Posavine i to Mujkanović kao kamandant brigade, Vilić kao vojnik uhapsio svedokinju u njenoj kući u Brčkom, pa su je odveli u Maoč u zgradu zadružnog doma, gde su je u toku maja držali kao taoca i u kancelariji Mujkanovića obojica izvršili nad svedokinjom obljubu upotrebom sile, protivno njenoj volji, u više navrata.

Mujkanović je oštećenoj predložio kad ju je doveo u logor da pristane na nagodbu tako što će iz Mesne zajednice u Brčkom koju su držali muslimani nazvati svoga oca koji je bio na srpskoj teritoriji telefonom, te da bi oni nju za oca razmenili, što je ona odbila. Posle toga, Mujkanović je je pesnicama udarao snažno u predelu lica i tom prilikom joj izbio jedan zub. Posle toga joj je predložio da spava sa njim, te da je drugi neće tada dirati ukoliko ona na to pristane. Kada je ona odbila isti ju je ošamario, oborio na zemlju kidajući joj odeću obzirom da se ona odupirala i tako je prvi put obavio s njom obljubu. Nakon toga je pozvao Vilića, koji je to isto učinio nad njom. Posle nekoliko dana to isto su nad njom učinila trojica mladića koji su bili u uniformama, a za koje svedokinja samo da su Hrvati i da su iz Zagreba, kao i da se jedan od njih zove Željko.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Medicinska dokumentacija, iskaz svedokinje i predmet ovog Komiteta 134/94.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa ranjenicima

MESTO I VREME: Bolnica u Šibeniku, mart-april 1992. godine.

KRATAK OPIS: Iz zatvora Kuline ratni zarobljenik mlađi oficir JNA Živković Vojkan, koji je bio ranjen, vođen je u bolnicu u Šibeniku pet puta. Prilikom odvođenja iz zatvora u bolnicu, oko vrata su mu stavili ogrlicu za pse i tako ga vodili na lancu peške do bolnice. Usput je bio izložen batinama od strane građana koji bi se zatekli na ulici. Na to su ih podsticali stražari koji su ga sprovodili. U bolnici je najmanje 50 puta sniman na rentgen aparatu i namerno je bio izložen prevelikoj dozi zračenja. Objašnjavali su da to čine jer prethodni snimak navodno nije uspeo. Od prevelikog zračenja kosa je počela da mu opada, a izgubio je potpuno i obrve. Prilikom hirurške obrade rane iznad levog oka hirurg Trifunović, čije je ime najverovatnije Aleksandar, zašio mi je gornji kapak za donji i potpuno zatvorio oko. Kao posledicu ima deformitet. Medicinske sestre su ga bez ikakvog razloga bole iglama od šprica, kao da mu daju injekcije, mada je špric bio prazan. Bole su ga po nogama i glavi, a uz to u bolnici je bio izložen i batinama kako od osoblja, tako i od pacijenata.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Lekar-hirurg Trifunović, čije je ime najverovatnije Aleksandar,

osoblje bolnice u Šibeniku.

DOKAZ: Iskaz svedoka Živković Vojkana, koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa ranjenicima

MESTO I VREME: Zatvor Šubićevac i Kuline u Šibeniku, u martu do 17. aprila 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je bio ranjen mlađi oficir Jugoslovenske narodne armije Živković Vojkan je 2. marta 1992. godine zarobljen, pa je odveden prvo u zatvor u Šubićevac, a zatim Kuline u Šibeniku. Tu je bio podvrgnut mučenju. Svakodnevno je premlaćivan, od njega je traženo da potpiše izjavu da je ubijao civile i hrvatske vojnike. Prilikom drugog boravka u zatvoru mučen je na taj način što su ga čuvari iz zatvora odvodili u more gde su mu stavili preko glave i lica plastičnu kesu sa rasečenim dnom. Kesu bi mu vezali oko vrata, pa odozgo sipali morsku vodu. Kada se kesa napuni vodom nemoguće je disati. Bez mogućnosti disanja morao je da pije morsku vodu.

Zatvorenici su mučeni i na taj način što bi nekoliko zatvorenika terali da se uhvate za ruke i tako obrazuju slovo "U" (simbol ustaša), a zatim su prvog i poslednjeg vezivali za električni provodnik i puštali struju. Tada bi svi počeli da se tresu od strujnog udara, a stražari su govorili da to Srbi igraju kolo.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Grgac Krsta,

Pliverić Antun, koji je rodom iz okoline Vukovara,

DOKAZ: Iskaz svedoka Živković Vojkana, koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Selo vidovice, opština Orašje na desnoj obali Save između Brčkog i Orašja, početkom maja 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici hrvatske vojske napali su dva sanitetska vozila Jugoslovenske narodne armije marke "princgauer", koja su vidno bila obeležena znakom Crvenog krsta. Ta vozila su prevozila ranjene vojnike. Tom prilikom jedno vozilo je potpuno uništeno, a drugo oštećeno. U uništenom vozilu tri vojnika su poginula, a u drugom dvojica, dok je treći Goran Stevanović, veterinar iz Lončara kod Brčkog, preživeo, ali je ostao invalid.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatske vojske.

DOKAZ: Iskaz svedoka Malbaša Milana, iz Beograda.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Osijek, sredinom septembra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova Hrvatske i Zbora narodne garde koristili su na "C" poligonu vozila hitne pomoći i vozila sa oznakom crvenog krsta za prevoz pripadnika Ministarstva unutrašnjih poslova i ZNG iz kojih su u dva navrata otvarali vatru iz automatskog oružja po jedinicama Jugoslovenske narodne armije u vreme kada je bilo dogovoreno primirje. U drugom slučaju kada je trebalo poginule vojnike iz prvog oklopnog bataljona kao i ranjene evakuisati helikopterom Mi-8 koji je bio propisno obeležen oznakom Crvenog krsta, a let istog najavljen MUP-u Hrvatse, jedinice MUP-a i ZNG otvorile su vatru iz mitraljeza i protivavionskog topa od 20mm na ovaj helikopter.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnici MUP-a Hrvatske,

pripadnici ZNG.

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju svedoka Jovanović Miroslava.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Split, bolnica "Firule", april-maj 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je u zatvoru "Lora" u Splitu svedok bio pretučen i teško povređen, prebačen je u bolnicu jer mu je bilo polomljeno 12 rebara i jedno rebro probolo plućnu maramicu.

U bolnici je operisan bez ikakve anestezije, a u šok sobi je bio vezan lisicama za krevet. Tako je proveo u bolnici 12 dana i za to vreme bio izložen svakodnevnim ponižavanjima. U sobu su ulazili civili da vide "pravog četnika". Tom prilikom su ga pljuvali, šamarali, vukli za uši i nos, psovali ga, vređali. Iz bolnice su ga otpustili nedovoljno zalečenog, čak mu ni konce nisu izvadili iz rane, tako da mu se kasnije rana zagadila do te mere da su se na rani pojavili crvi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

direktor bolnice

osoblje bolnice "Firule" u Splitu.

DOKAZ: Iskaz svedoka Zurovac Slobodan i lekarska dokumentacija.

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa ranjenicima i

bolesnicima

MESTO I VREME: Karlovac, stanica javne sigurnosti 21. i 22. septembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Svedok je bio zaustavljen na Koranskom mostu u Karlovcu, kada se vraćao u kasarnu Jugoslovenske narodne armije, u kojoj je u to vreme bio na vežbi, pa je, iako je bio ranjen, odveden u Stanicu javne sigurnosti i pošto kao musliman nije hteo da pređe u Zbor narodne garde, počeli su da ga tuku, udaraju ga čim su stigli: nogama, rukama i raznim predmetima. Tom prilikom izbili su mu 4 zuba.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

pripadnici Zbora narodne garde,

pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova Hrvatske u Karlovcu.

DOKAZ: Saslušanje svedoka Pehlić Hasan.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, neutvrđenog dana početkom novembra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Nakon što je u prostorije štaba Zbora narodne garde, čiji je komandant bio Filković, priveden Toma Jakovljević, koji se usled gubitka stopala noge kretao uz pomoć štaka, Filković i Stefančić su pristupili njegovom ispitivanju, a kada je Jakovljeviću donet papir i olovka, Mira Dunatov i Zdenko Stefančić su ovoga savetovali da napiše izjavu, pa iako je Jakovljević to učinio, priznavši da poseduje oružje za koje je imao urednu dozvolu i koje je bilo konzervisano, Mira Dunatov i Zdenko Stefančić su po naređenju Filkovića, Jakovljevića zatvorili u podrum, a zatim ga držali zatvorenog nekoliko dana, a zatim je Mira Dunatov sa još četiri pripadnika vojne policije odveli Jakovljevića u dvorište dečjeg vrtića u Borovom naselju, pošto joj je prethodno Stefančić predao svoj napunjeni pištolj, pa su na tom mestu izvršili ubistvo Jakovljevića, tako što su istovremeno iz vatrenog oružja sa kraćeg udaljenostu u njega ispalili više metaka.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Spis Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 108/92, u kome se posebno u vezi ovog ubistva nalaze iskazi svedoka Jakovljević Radivoja, Đuranac Tomislava, Krznarić Ivana, Šegec Vjekoslava i Kovačić Ivana.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 14. septembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Kao pripadnik Zbora narodne garde, pošto je u borbi poginulo 7 pripadnika teritorijalne odbrane oružanih snaga SFRJ, od poginulog Stojčević Bože protivpravno oduzeo novac u iznosu od 1,200 dinara, a od drugog poginulog pripadnika jugoslovenske vojske zaltan prsten sa ugravirana četiri ćirilična slova "S", tako što je, pošto nije mogao da skine prsten sa leša, odsekao prst sa prstenom.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Domazet Bartol, rođen 28. avgusta 1960. godine u Donjoj Kladari, opština Modriča, od oca Iva i majke Kate rođene Popić, državljanin Hrvatske, ranije sa stanom u Borovom naselju, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru kod Vojnog suda u Beogradu od 3. decembra 1991. godine do 14. avgusta 1992. godine, kada je predat vlastima Hrvatske.

DOKAZ: Spis Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 112/92, u kome se nalazi, pored drugih dokaza, i iskaz Ćibarić Nikole, koji navodi: "meni se Bartol hvalio da je jednom mrtvom vojniku odsekao prst i skinuo prsten koji je bio od zlata sa četiri slova "S".

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 14.-15. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Kao zapovednik Zbora narodne garde u skloništu "Komerc" dozvolio da se iz skloništa "Nova obućara" izvede civil Toma Jakovljević, invalid bez desne podkolenice, koji je nakon toga ubijen.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

neidentifikovani pripadnici ZNG.

DOKAZ: Dokazi u predmetu Vojnog suda u Beogradu, Ik. br. 112/92 (posebno iskazi svedoka Gedomević Olge i Jakovljević Radivoja).

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 24. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Ćibarić je kao pripadnik Zbora narodne garde iz skloništa Borovo - Komerc izveo civila Vladisavljević Svetislava, mesara srpske nacionalnosti, koji je bio ranjen i koji je nakon izvođenja ubijen.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu, Ik. br. 112/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Škofje, slovenija, 28. juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Granični prelaz su opkolili pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije i napadali tako da je dolazilo do povremenih oružanih sukoba. U toku borbe poginuli su kapetan Jugoslovenske narodne armije Pantelić i dva vojnika, a jedan vojnik je teško ranjen. Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije nisu dozvolili da se mrtvi pokupe, niti su dozvolili da se ranjenom vojniku ukaže pomoć, što je, svakako, nehuman odnos prema ranjeniku Pomoć mu je ukazana, kasnije, meštanin Italijan, a mrtvi su odneti tek nakon 28 časova.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Svedočenje očevidaca i službena dokumentacija JNA i SSUP-a.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Bukvik, kod Brčkog, 15. septembar 1992. godine u jutarnjim časovima.

KRATAK OPIS: Đakić i Ljubanović su kao pripadnici HVO 108-me brčanske brigade Bosanske Posavine po zauzimanju sela Bukvika, Đakić je izdao naređenje da se u mesnoj ambulanti koja je bila smeštena u kući Rajić Mande iz Bukvika ubiju zarobljeni srpski ranjenici:

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Iskaz svedoka saslušanih pred Osnovnom sudom u Brčkom.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Reon Karavanki, 1. juli 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pošto nije mogao da stigne do odredišta sa svojom jedinicom, potpukovnik Jugoslovenske narodne armije Prodanović Boško je razmestio jedinicu po šumi. Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije su pokušali da zapale tu šumu, ali su bili sprečeni od vojnika JNA. Nakon toga je usledio snažan napad teritorijalaca na vojnike. U tom napadu poginula su dvojica pripadnika JNA, a dvojica starešina i četiri vojnika su teže ranjena. Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije nisu dozvolili prebacivanje ranjenih radi ukazivanja pomoći i tako im ugrozili živote, čime su pokazali svoj nehuman odnos prema ranjenicima. Tek kasnije, kada je blokada jedinice otklonjena, ranjenici su prebačeni u bolnicu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava potpukovnika JNA Prodanović Boška i drugih lica iz njegove jedinice.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Dob pri Marni - logor, početak jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Potpukovnik Jugoslovenske narodne armije Prodanović Boško je uhvaćen od strane pripadnika teritorijalne odbrane Slovenije posle napada na njegovu jedinicu i prebačen u logor Dob pri Marni. Bio je očevidac kada su u logor dovedena dva ranjena oficira JNA iz Vojne bolnice u Ljubljani i tu smešteni tako da im nikakva medicinska nega nije ukazivana iako je to bilo potrebno.

U isti logor je doveden i jedan vojnik iz njegove jedinice, koji je ranjen u stomak, i to odmah posle operacije u bolnici u Krškom, tako da je bio bez adekvatne medicinske nege.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije i zaposleni u logoru Dob pri Marni.

DOKAZ: Izjava potpukovnika Prodanović Boška.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Vojna bolnica "Mladika", Ljubljana, Slovenija, 28. juni do 7. jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: U toku noći pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije su blokirali bolnicu, ispred ulaza su postavili cisterne i posude sa benzinom i naftom, boce sa plinom i pretili da će da ih zapale i bolnicu dignu u vazduh. Reflektorima su osvetljavali dvorište i zgrade. Ujutru se vozilo za snabdevanje nije vratilo. Ostali su bez hrane, a oko 10 časova su im ukinuli struju i vodu. Preko ozvučenja počeo je psihički pritisak na bolesnike i zaposleno osoblje. Pozivani su Slovenci i Hrvati da izađu napolje, objavljen je vazdušni napad, kao i da će bolnica biti bombardovana. Ovo je dovelo do toga da su bolesnici evakuisani iz svojih soba i neko vrem eboravili u podrumima. U kednom trenutku iz cisterne, koja je bila pod prozorima zgrade, počela je da ističe nafta.

Magda Ilić, medicinska sestra u ovoj bolnici, udata za novinara Srbina Zorana Ilića je posebno pozivana da izađe i da se priključi teritorijalcima. Na nju je vršio pritisak Nenad Mančić, bivši oficir Jugoslovenske narodne armije, koji je postao pripadnik teritorijalne odbrane Slovenije. Govorio joj je da je izdajica i vređao pogrdnim izrazima, ali ona nije htela da napusti svoje radno mesto i pacijente kojima je u tom trenutku bila potrebna. Psihička napetost je bila potencirana oružanim sukobima koji su bili u neposrednoj blizini bolnice.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije i među njima Nenad Mančić.

DOKAZ: Izjava Ilić Magde.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Selo Breg kod Ribnice, Slovenija, 28. juni 1991. godine.

KRATAK OPIS: Dana 28. juna 1991. godine snage teritorijalne odbrane Slovenije blokirale su kasarnu garnizona Jugoslovenske narodne armije u Ribnici. Oko 14,45 časova počeli su sa oružanim napadom na kasarnu. Upotrebljavali su rakete i dr. Ispred prijavnice nalazio se vojnik Lučić Dejan (ili Goran) i čistio cipele. Pogođen je projektilom rakete. Mandić Đorđe, lekar, kapetan I klase, koji je bio u belom mantilu, pokušao je da pomogne ranjenom vojniku, ali je bio ometen vatrom snajperista sa zvonika crkve. Po dogovoru je vozilo hitne pomoći ušlo u kasarnu i ranjenik je smešten u njega. U pratnji ranjenika bio je Vujičić Mijo, bolničar, a vozač je bio Kovačević Draško. Kada su došli do sela Breg, sanitetsko vozilo je zaustavljeno i zadržano oko 15 minuta. Ranjenik je izdahnuo, jer je imao teške povrede glave a na vreme mu nije ukazana pomoć. Pri povratku u kasarnu vozilo je zaustavljeno, oduzeto, a bolničar i vozač lišeni slobode.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava starijeg vodnika Jugoslovenske narodne armije Siniše Zejaka.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Slovenija, kraj juna 1991. godine.

KRATAK OPIS: Obdukcija leša poginulog vojnika Rodić Dragana, VP 6119/6, izvršena je po naredbi istražnog sudije Vojnog suda u Zagrebu Kr. br. 76/91 u Zavodu za sudsku medicinu u Zagrebu. Obdukciju je uradio dr Josip Škavić.

Obdukcijom je utvrđeno da su rane nastale od najmanje tri projektila: 1. Desna podlaktica, kanal od vrha podlaktice ka šaci gde je na dlanu izlazna rana a dlan raskidan. Projektil je razorio kosti i meko tkivo a komadi metala su nađeni u samom kanalu. 2. U predelu desne strane grudi ispod sise je ulazna rana a izlazna na levoj strani grudi ispod leve sise. Projektil je rastrgao polovinu srca i raskidao okolno tkivo koje je pomešano sa delovima projektila. 3. Ulazna rana je na glavi iznad levog uha, a po položaju i ostalim karakteristikama, hitac je ispaljen, najverovatnije, kada je vojnik već bio mrtav.

Ovakve povrede ukazuju, nedvosmisleno, da je upotrebljavana municija koja je zabranjena međunarodnim konvencijama.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Obdukcioni zapisnik i izveštaj istražnog sudije.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Radenci, Slovenija, 3. juni 1991. godine.

KRATAK OPIS: Vozilo KOT Jugoslovenske narodne armije je bilo vidno obeleženo znakom Crvenog krsta, pošto je u njemu prevožen ranjeni vojnik. U vozilu su još bili dr Vesna Lozančić, bolničar-vojnik, major JNA Aleksandar Stefanović, kapetan I klase JNA Trkulja Branko i kapetan JNA Radisav. U toku vožnje vozilo je više puta zaustavljano od strane ripadnika teritorijalne odbrane Slovenije. Kod Radenaca su dva puta pucali u vozilo iz protivoklopnog oružja. Jedna mina ga je pogodila i tom prilikom lakše je ranjen kapetan I klase Trkulja. Ranjeni vojnik je umro zbog toga što na vreme nije prebačen u zdravstvenu ustanovu radi primene odgovarajućeg medicinskog tretmana.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava majora JNA Aleksandra Stefanovića.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Rimske Toplice, Slovenija, 30. juni 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije su u 00,30 časova blokirali Vojni rehabilitacioni centar Jugoslovenske narodne armije i tako onemogućili komunikaciju svih zaposlenih i bolesnika. Pretili su napadima, pripremali su žene i decu da postave ispred sebe kako bi oni prvi stradali u slučaju oružanih sukoba i pozivali na predaju. Pored toga, preko radija i televizije sprovođena je intenzivna propaganda, pa je objavljena i vest da je Centar zauzet, što je stvaralo dodatni psihički pritisak. Upravnik nije predao Centar, ali je oko 150 bolesnika otpušteno, po dogovoru sa pripadnicima teritorijalne odbrane Slovenije. Među njima je bilo nepokretnih. Većini pacijenata je i dalje bila potrebna stručna medicinska nega u ovoj ustanovi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Svedočenje pukovnika JNA Sovilj Ilije i izjava potpukovnika Stanoja N.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Aerodrom Brnik, Slovenija, 27. juni 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije napali su jedinicu Jugoslovenske narodne armije koja je bila ispred ulaza aerodromske zgrade. Tom prilikom ranjen je vojnik Đuranović goran iz Doboja u predelu desne natkolenice. Kapetan I klase JNA Rosić Radomir smestio je ranjenika u vozilo BTR, bez naoružanja i sa istaknutom belom zastavom kako bi ga prebacio u medicinsku ustanocu radi ukazivanja pomoći. Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije pogađaju ovo obeleženo vozilo. Rane zadobijaju još tri vojnika JNA, i to vozač i dva pratioca, kao i kapetan Rosić.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava majora JNA Radovanović Danila, potporučnika Japundža Željka i poručnika Batlić Vladete.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Drvograd, Slovenija, 2. juli 1991. godine.

KRATAK OPIS: Na ulazu u Drvograd oko 21 časa pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije su otvorili vatru na sanitetsko vozilo Jugoslovenske narodne armije koje je bilo vidno obeleženo znakom Crvenog krsta i sa uključenim rotacionim svetlima i sirenom se kretalo prema Slovenj Gradecu u bolnicu. U vozilu se nalazilo 7 ranjenih vojnika JNA u pratnji dr Gorana Golubovića, kapetana I klase JNA. Vozilo je pogođeno dejstvom protivoklopnog sredstva i tom prilikom je dr Golubović ranjen u glavu, a ranjenici su zadobili nove povrede. Tako povređen dr Golubović je uhapšen i odveden u zatvor.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izjava dr Golubović Gorana, kapetana I klase JNA.

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima

MESTO I VREME: Put Metlika - Novo Mesto, Slovenija, 26. juni 1991. godine.

KRATAK OPIS: U prepodnevnim časovima pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije nisu dozvolili prolaz sanitetskom vozilu Jugoslovenske narodne armije, koje je bilo propisano obeleženo, a u kome je transportovan ranjeni potpukovnik JNA radi ukazivanja lekarske pomoći.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici teritorijalne odbrane Slovenije.

DOKAZ: Izajav kapetana JNA Mladenović Predraga i vodnika I klase JNA Aleksandra Mlinara.

KVALIFIKACIJA DELA: Uzimanje talaca i stvaranje logora

MESTO I VREME: Đakovo i Bjelovar, u toku 1991. godine.

KRATAK OPIS: Nakon dolaska HDZ na vlast Pavličić Vladimir, koji je živeo u Duzluku kod Orahovice bio je često pozivan u policiju bez razloga, saslušavan i maltretiran zbog čega se krajem leta 1991. godine preselio u Tuzlu i kada se vratio da uzme stvari bio je uhapšen u Đakovu i sproveden u logor u Bjelovaru, gde je boravio sve do razmene krajem 1991. godine. Kuća sa ugostiteljskim lokalom u Duzluku mu je minirana i srušena do temelja.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnici HDZ,

pripadnici ZNG Republike Hrvatske.

DOKAZ: Izjava Pavličić Vladimira, koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Uzimanje talaca i stvaranje logora

MESTO I VREME: Logor Bukvik, opština Brčko.

KRATAK OPIS: Sredinom septembra 1992. godine, po zauzimanju srpskog sela Bukvik, Pljakić kao komandant 108-mr HVO brigade, a Avdić u svojstvu člana komande iste brigade izdali su naređenje da se svo srpsko stanovništvo odvede u logor u Gornjem Rahiću i u druge logore, te da se prema civilima primenjuju metode mučenja i fizičke torture, pa je Hadžić u svojstvu inspektora, a Čaušević i Kalić kao čuvari logora u Gornjem Rahiću vršili mučenje i prebijanje civilnog stanovništva, pa su tako teže povrede zadobili: Đukić Pera, Grbović Radoš, Mitrović Pavle, Zarić Milenko, Radić Paja, Radić Cvijetin, Piperac Borislav, Đukić Vaso i drugi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pljakić Razim, komandant 108-me HVO brigade BiH,

Čaušević Omer, rođen 17. 03. 1968. godine u Bijelom Polju, od oca Mehe,

DOKAZ: Iskazi saslušanih svedoka kod Osnovnog suda u Beogradu.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Selo Donja Bukovica u opštini Ljubovija, Jugoslavija 1. februara 1993. godine u 13,30 časova.

KRATAK OPIS: Na kuću Petrović Slobodana iz Donje Bikovice, koja se nalazi u naselju Karlovnice na desnoj obali Drine sa područja Bosne i Hercegovine ispaljeni su iz vatrenog oružja projektili koji su naneli oštećenja na Petrović kući.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine.

DOKAZ: Spis Okružnog javnog tužilaštva u Šapcu, Ktr. 19/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Ljubovija, opština Mali Zvornik, teritorija Jugoslvije, 4. februar 1993. godine, 15 časova.

KRATAK OPIS: Sa teritorije Bosne i Hercegovine na levoj obali Drine ispaljena je granata u pravcu Ljubovije koja je oštetila kuću i automobil Petrović Ratka, u ul. Vojvode Mišića u Ljuboviji, opština Mali Zvornik.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine.

DOKAZ: Zapisnik o uviđaju istražnog sudije Opštinskog suda u Ljuboviji broj Kri. 20/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Banja Koviljača, teritorija Jugoslavije, februar 1993. godine u 12,10 časova.

KRATAK OPIS: Sa teritorije Bosne i Hercegovine na levoj obali Drine na Banju Koviljaču ispaljena je granata iz nepoznatog artiljerijskog oružja, koja je pala u Banju Koviljaču na 200m od osnovne škole "Vera Blagojević" i naprvila rupu veličine 60 V 190cm. Na licu mesta sakupljeno je 4kg delova granate.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine.

DOKAZ: Zapisnik o uviđaju istražnog sudije Opštinskog suda u Loznici, Kri. 27/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Čitluk, opština Ljubovija, 24. mart 1993. godine, oko 13 časova.

KRATAK OPIS: Sa leve obale Drine, sa teritorije Bosne i Hercegovine ispaljena je granata, najverovatnije iz haubice, koja je pala u blizini kuće Svetozar Pejić iz Čitluka, na teritoriju Jugoslavije i napravila krater veličine 110 V 35cm, kojom prilikom je oštećena kuća Pajić svetozar.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine.

DOKAZ: Zapisnik istražnog sudije Opštinskog suda u Ljuboviji, Kri. 33/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Selo Caparić, opština Ljubovija, 17. januar 1993. godine u 12,30 časova.

KRATAK OPIS: Sa teritorije Bosne i Hercegovine ispaljena je preko Drine iz protivavionskog oružja nepoznatog prečnika mina na teritoriju Jugoslavije, koja je pala u blizini kuće Vasić Dobrija iz Caparića, koja je tom prilikom lakše ranjena od mine, koja je pala na oko 2 od nje i napravila rupu dubine desetak santimetara i prečinka oko pola metra.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske Bosne i Hercegovine.

DOKAZ: Spis Okružnog javnog tužilaštva u Šapcu, Ktr. 76/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Šid u Jugoslaviji, 3. april 1992. godine.

KRATAK OPIS: Sa teritorije Hrvatske izvršen je artiljerijski napad na Šid koji nije bio ničim izazvan i tom prilikom je poginula Aroksalaš Ana, a povrede su zadobili njen suprug Aroksalaš Mihajlo, Jokić Dragica, Guculj Sava, Movriš Zorica, Cvetinčanin Luka, Vuković Mina, Panjak Željko, Panjak Ljubica, Krsmanović Mara, Vidović Milan, Ljuić spasoje i drugi, a naneta je i znatna imovinska šteta.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatskih oružanih snaga.

DOKAZ: Zapisnik o uviđaju koji je sačino istražni sudija Okružnog suda u Sremskoj Mitrovici, Kri. 33/92.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Šid, ul. Borisa Kidriča i naselje Jelice Stanivuković, 5. novembar 1991. godine u 11 časova.

KRATAK OPIS: Sa teritorije Hrvatske ispaljeno je više artiljerijskih granata na Šid, koji se nalazi na teritoriji Jugoslavije, kojom prilikom su poginuli Šerfezi Miroslav, Manojlović Đorđe i Mihajlović Slobodan, a zadobili telesne povrede Milutinović Jadranka, Opaček-Šderić Biljana, Midanović Mirjana, Nastić Slavka i drugi. Tom prilikom pogođena je i oštećena evangelističko-metodistička crkva u Lenjinovoj ulici i dečje obdanište u naselju Jelice Stanivuković.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatskih oružanih snaga.

DOKAZ: Zapisnik o uviđaju koji je sačinio istražni sudija Opštinskog suda u Šidu Kri. 137/91, sa foto i video dokumentacijom i zapisnicima o obdukciji leševa.

NAPOMENA: Dopuna prijave VII-024.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Selo Metaljka, opština Milići-Vlasenica, 2. jun 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanske vojske izvršili su napad na ovo selo, koji je prošao bez ljudskih žrtava, pošto su se srpski stanovnici iz predostrožnosti sklonili u okolna srpska sela. Za vreme napada selo je potpuno uništeno: pokretna imovina je opljačkana, a kuće i drugi građevinski objekti spaljeni. Oskrnavljeni su spomenici na srpskom pravoslavnom groblju.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Hodžić (Avde) Ferid (1959_ is Druma, opština vlasenica, koji je u to vreme komandovao muslimanskom jedinicom iz Cerske,

Bećirović (Rasima) Mevludin (1971) iz Nedžiljišta, Vlasenica,

Kurjak (Muje) Asim (1975) iz Cerske, Vlasenica,

DOKAZ: Iskazi svedoka ratnog zarobljenika Bećirović Halida, koji je učestvovao u ovom napadu i Sulejmanović Mirsada.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Borovo naselje, sredinom oktobra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Šipoš je naredio pripadnicima svoje jedinice Zbora narodne garde da otvore vatru na teretni civilni brod na Dunavu koji je plovio pod mađarskom zastavom od Vukovara prema borovu, a koji je i pored više ispaljenih raketa ostao neoštećen.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Šipoš Zoran, rođen 30. decembra 1952. godine u Somboru, od oca Milivoja i majke Milke rođene Dogandžić, državljanin Hrvatske, ranije sa prebivalištem u Borovom naselju, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru kod Vojnog suda u Beogradu,

NN pripadnici Zbora narodne garde.

DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu Ik.br. 112/92 (iskaz svedoka Brdar Olivera i priznanje Šipoša da je od Pole Stipe bio pozvan i da je od njega dobio nalog da puca u taj brod).

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje civilnih objekata bez vojne potrebe

MESTO I VREME: Bijeljina, 20.-22. mart 1993. godine.

KRATAK OPIS: Avdičić, kao komandant brigade "Hajrudin Mešić", a Mešić, kao zamenik iste brigade vojske BiH naredili su, protivno odredbama Ženevske konvencije o zaštiti građanskih lica za vreme rata od 12. 08. 1949. godine, da se ne granatiraju civilni objekti u Ugljeviku, što je i učinjeno, tako da je 20. marta ispaljeno više granata od kojih je jedna pala u neposrednoj blizini kuće Tomić Blagoja, kao i na kuću i garažu i pričinilo štetu u iznosu od 30,870 dinara, a 21. marta jedna granata je pala u blizini porodične kuće Marinković Dragana i pričinila štetu u visini od 119,250,000 dinara, a druga u blizini kuće Đurić Mihajla i pričinila štetu u visini 27,535,000 dinara, treća u blizini kuće Simikić Radivoja i pričinila štetu u visini od 111,736,000 dinara, ili ukupno sa svim objektima štetu u visini 289,391,000 dinara, a četvrta granata prilikom pada u ul. Vojvođanskih brigada br. 17 ranila u nogu Marković Ružu i nanela joj tešku telesnu povredu u vidu preloma desnog stopala.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

DOKAZ: Zapisnici o uviđaju, nalaz medicinskog centra u Bijeljini za Marković Ružu, procena štete inženjera Radovanović Đuke i drugi dokazi.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Vinkovci u toku 1991. godine.

KRATAK OPIS: U aprilu i maju 1991. godine na fasadi pravoslavne crkve Svetog duha u centru Vinkovaca ispisivane su parole protiv Srba i ustaški simboli. Ispred ulaznih vrata u crkvu vršena je velika i mala nužda. Kidana je metalna ograda koja okružuje crkvu. Posle toga u tri maha u maju 1991. godine crkva je potpuno srušena. Posle toga vlasti u Vinkovcima su bagerima očistili teren i na tom mestu napravili parkiralište.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi hrvatske vlasti.

DOKAZ: Memorandum o Vinkovcima, koji su izdale izbeglice iz Vinkovaca.

NAPOMENA: Dopuna prijave VIII-001.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Vinkovci, u toku 1991.-93. godine.

KRATAK OPIS: Mrtvačnica na pravoslavnom groblju u Vinkovcima minirana je i zapaljena u oktobru 1991. godine, a srpsko groblje u Vinkovcima je oskrnavljeno i porušeno u periodu 30. juna i 2. jula 1993. godine.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Hrvatske vojne i policijske snage.

DOKAZ: Memorandum o Vinkovcima, koji su izdale izbeglice iz Vinkovaca.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Šidski Banovci, kod Vinkovaca, u septembru 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pravoslavni hram Svete Petke u Šidskim Banovcima koji je izgrađen 1818. godine, u septembru 1991. godine granatiran je i znatno oštećen toralj i krov crkve, napadima iz sela Nemci, gde su se nalazile hrvatske vojne snage. Sa istog mesta napadnut je i jako oštećen parohijski dom koji se nalazi neposredno uz crkvu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Hrvatske vojne snage.

DOKAZ: Memorandum o Vinkovcima, koji su izdale izbeglice iz Vinkovaca.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Gaboš kod Vinkovaca, u toku 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pravoslavni hram Bogorodičinog rođenja u Gabošu koji je izgrađen 1810. godine, u toku 1991. godine više puta je granatiran iz sela Jarmine gde su bile hrvatske snage i znatno je oštećen.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Hrvatske vojne snage.

DOKAZ: Memorandum o Vinkovcima, koji su izdale izbeglice iz Vinkovaca.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Marinci kod Vinkovaca, 1. oktobra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pravoslavna crkva Svetog Georgija u Marincima koja je podignuta 1758. godine u potpunosti je uništena 1. oktobra 1991. godine.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Hrvatske vojne i policijske snage.

DOKAZ: Memorandum o Vinkovcima, koji su izdale izbeglice iz Vinkovaca.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Mirkovci kod Vinkovaca, u toku 1991. godine.

KRATAK OPIS: Srpski hram Svetog Nikole u Mirkovcima koji je podignut 1809. godine, u maju 1991. godine miniran je u predelu ulaznih vrata koja su tom prilikom potpuno uništena. Posle toga, crkva koja je gađana iz artiljerijskog oruđa iz Vinkovaca, sa položaja hrvatskih oružanih snaga, znatno je oštećena. Srušen je toranj i krovna konstrukcija hrama. Fasada je oštećena. Unutršnjost hrama je znatno oštećena.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Hrvatske vojne i policijske snage.

DOKAZ: Memorandum o Vinkovcima, koji su izdale izbeglice iz Vinkovaca.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Vinkovci, u periodu između 11. i 26. septembra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Na kasarnu Jugoslovenske narodne armije u Vinkovcima pripadnici hrvatskih oružanih formacija redovno su otvarali vatru sa dve crkve: sa pravoslavne i katoličke crkve koja je bliža kasarni. Ove dve crkve su im služile za osmatranje i vatrena dejstva. Na tornjevima crkava instalirali su mitraljeze. Takođe su i bolnicu - Klinički centar u Vinkovcima, koristili za vatreno dejstvo po kasarni JNA i po selu Mirkovcima naseljeno Srbima, tako što su u dvorištu bolnice postavili minobacač od 120mm, a na krovu još jedno takvo oruđe.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatske vojske i mesnih vlasti u Vinkovcima na čelu sa predsednikom opštine Vinkovaca Zovak Tihomirom, koji je bio i predsednik kriznog štaba.

DOKAZ: Iskaz svedoka Milana Malbaše koji se u to vreme nalazio u kasarni u Vinkovcima.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Rašćani, kod Tomislavgrada (Duvna), 10. april 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pravoslavna crkva u srpskom selu Rašćani posvećena Vavedenju presvete bogorodice, koja je sagrađena u DžVII veku na temeljima ranijeg manastira, minirana je i zapaljena 10. aprila, na san stvaranja Nezavisne Države Hrvatske, kvinsliške tvorevine koja je postojala za vreme Drugog svetskog rata. U požaru je izgorela crkva, tako da su ostali samo njeni temelji i zidovi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatske vojske.

DOKAZ: Iskaz sveštenika Zelen Branka, koji sada živi u izbeglištvu u Batajnici.

KVALIFIKACIJA DELA: Razaranje bogomolja, groblja, kulturnih i istorijskih spomenika

MESTO I VREME: Tomislavgrad (Duvno) u noći 7./8. april 1992. godine.

KRATAK OPIS: Noću u 23,30 časova sveštenika Zelena odvode u parohijski dom u ul. Boriše Kovačevića br. 36, gde vrše pretres bez pismenog rešenja i odnpse dva televizora, vodeo-rekorder, radio-aparat i foto-aparat, pa ga potom odvede do crkve Svetog oca Nikolaja, gde mu naređuju da otvori vrata, a potom pucaju iz automata po ikonostasu i ikonama, prevrću svećnjake, sveti presto, žrtvenik i razbacuju bogoslužne knjige.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici HVO:

Letica Drago,

Neodentifikovani pripadnik HVO.

DOKAZ: Iskaz sveštenika Zelen Branka, koji sada živi u izbeglištvu u Batajnici.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Orahovica, Hrvatska, početkom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Posle dolaska na vlast HDZ, Srbi stanovnici Orahovice bili su izloženi svakodnevnim zastrašivanjima na taj način što su pozivani telefonom i upućivane im pretnje da kao Srbi moraju napustiti Orahovicu; bili su hapšeni, maltretirani, da bi posle ubistva bračnog para Miodraga i Milice Muselinović i Nikolić Dese, moralo pobeći srpsko stanovništvo, nakon čega su minirane i srušene kuće vlasnika Srba: Stevanović Milana i Katice, Radunić Branka, Mitrović Branislava, Kurbalija Steve, Šerbedžija Miloša, Cvjetić Jovana i drugih.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske i mesno rukovodstvo HDZ.

DOKAZ: Izjava svedoka koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

NAPOMENA: Dopuna prijave: IDž-011 i I-067.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Sotin kod Vinkovaca, u junu 1991. godine.

KRATAK OPIS: Minirane su i uništene kuće Srba: Kovačević Slobodana, Drača Duška, Trkulja Vinka, Torbice N. kafana "Kornakum", čiji je vlasnik Teofanović Stevana i "Zrmanja", čiji je vlasnik Biserka.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici HDZ:

"Cikoja",

DOKAZ: Izjava svedika koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

NAPOMENA: Dopuna prijave IDž-003.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Duzluk kod Orahovice, Hrvatska, u toku 1991. i početkom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Posle pretnji koje su mu bile upućene, privođenja u policijsku stanicu i najrazličitijih maltretiranja Majstorović Simo je morao da napusti kuću od 200m˛ stambenog prostora sa svojom porodicom i ostavi u Duzluku, gde je rođen, 20 ovaca, pet svinja i kravu i pobegne u Srbiju, posle čega mu je 1. februara 1992. godine kuća minirana i srušena do temelja.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske i pripadnici HDZ u Orahovici.

DOKAZ: Izjava Majstorović Sime koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Duzluk kod Orahovice, u toku 1991. i početkom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Posle dolaska HDZ na vlast, Pavlič Vladimir je bio pozvan u policijsku stanicu u Orahovici i saslušavan, pa je uvidevši opasnost da može biti fizički likvidiran odlučio da napusti kuću u kojoj je imao kafanu i krajem leta 1991. godine sa svojom suprugom i kćerkom se preseli u Tuzlu. Kada se vratio u Orahovicu da bi uzeo stvari iz svoje kuće, bio je uhapšen u Đakovu i nakon toga sproveden u logor u Bjelovaru da bi krajem 1991. godine bio razmenjen i od tada se nalazi kao izbeglica u Srbiji. Saznao je da je posle toga noću između 6. i 7. februara 1992. godine njegova kuća minirana i razrušena do temelja.

DOKAZ: Izjava Pavlič Vladimira koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Duzluk kod Orahovice, Hrvatska, u toku 1991. i početkom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Iako je Vidović Milenko rođen u Duzluku, gde su živeli i njegovi preci, pošto je počelo maltretiranje Srba i pošto je saznao od prijatelja da mu se priprema hapšenje, a poučen iskustvom kako je prošao njegov otac u prošlom ratu koga su ustaše 17. aprila 1941. godine uhapsile i sa grupom od 27 Srba iz istog sela streljale, odlučio je da sa suprugom i sinom pobegne u Srbiju. Ostavio je kuću veličine oko 150m˛ , okućnicu od 5 hektara, automobil i teretni kamion sa prikolicom. Posle ljegovog odlaska pripadnici ZNG su u noći između 5. i 6. februara 1992. godine eksplozivom do temelja razrušili njegovu kuću, kao i kuću njegovog suseda Pavlić Vladimira i Majstorević Sime, posle čega je na ruševine kuća sa građevinskom mašinom, koju su obezbedili pripadnici ZNG raščišćen materijal od razrušenih kuća, sa obrazloženjem da se to čini da se "Srbi ne bi imali gde vratiti".

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske.

DOKAZ: Izjava Vidović Milenka, koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Duzluk, opština Orahovice, u toku 1991. i u januaru 1992. godine.

KRATAK OPIS: Od dolaska na vlasti HDZ, sinovi Stevanović Milana iz Duzleka bili su maltretirani i u strahu od hapšenja i fizičke likvidacije bili su prinuđeni da u leto 1991. godine pobegnu u Srbiju, posle čega su Stevanović Milan i njegova supruga bili izloženi danonoćnim pretnjama telefonom i usmeno da ih treba likvidirati, te su bili prinuđeni da napuste svoje rodno mesto Duzluk, posle 30 godina radnog staža, a supruga 25 godina radnog staža i 2. decembra 1991. godine pobegnu u Srbiju. Posle njihovog odlaska 27. januara 1992. godine, na dan srpskog verskog pranika Svetog Save, eksplozivom im je razrušena kuća. U isto vreme razrušena je i kuća njegovog suseda Srbina Jovičić Dragoljuba i njegove supruge Dušanke.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske.

DOKAZ: Izjava Stanković Milana, koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Orahovica, Hrvatska, krajem 1991. i početkom 1992. godine.

KRATAK OPIS: Iako pre dolaska HDZ na vlast Vukosavljević Mara i njen muž Đura nisu bili organizovani ni u jednoj stranci, niti u zavadi sa nekim od Hrvata, bili su kao Srbi izloženi stalnom zlostavljanju od strane pripadnika ZNG i MUP-a, kao i njihove dve maloletne kćerke, pa su bili prinuđeni da krajem avgusta 1991. godine napuste Orahovicu i svoju kuću od 120m˛ stambenog prostora i kafanu od 35m˛ poslovnog prostora ustupe bračnom paru iz Bosne, kojima su pripadnici ZNG naredili u noći između 6. 7. februara 1992. godine da je napuste, pa kada su oni izašli iz kuće minirali su je i uništili do temelja.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske.

DOKAZ: Izjava svedoka Vukosavljević Nade i Đure, koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Čačinci, opština Orahovica, kraj 1991. i početak 1992. godine.

KRATAK OPIS: Iako je rođen u Čačancima, gde su mu i preci živeli, posle dolaska HDZ na vlast porodica Gojić Branka bila je izložena stalnom anonimnom uznemiravanju preko telefona. Poznanici Hrvati su prestali da mu se javljaju kao i kolege na poslu. 26. decembra 1991. godine na drugi dan katoličkog Božića u 20.45 časova nepoznato lice baca u predvorje kuće Gojića ručnu bombu, što je odmah prijavio policijskoj stanici u Orahovcu. Kada je došla policija sugerisala mu je da se negde skloni jer nije u stanju da ga obezbedi. I sutradan u policijskoj stanici u Orahovici rečeno mu je da mu se ne može pružiti zaštita i da bi bilo najbolje da se udalji iz te sredine, posle čega je napustio sa suprugom i 2 dece svoju kuću od 85m˛ stambenog prostora i sve što je stekao za 26 godina rada. Posebno i zbog toga što su za vreme rata 1941.-1945. godine ustaše pobile veliki broj srpskog stanovništva u Čačincima i okolini. Pošto je napustio Čačince, njegova kuća je bila minirana 2. januara 1992. godine, ali kako tada nije u potpunosti srušena nepoznata maskirana osoba je sledećeg dana došla na ruševine i ostatak ruševina polila nekom zapaljivom tečnošću i zapalila, tako sa je kuća do temelja izgorela.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske.

DOKAZ: Iskaz scedok Gojić Branka, koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Čačinci u opštini Orahovica, 31. decembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Minirane su i do temelja srušene kuće Jovanović Boška, Radovanović Marinka i Vukadinović Mila, koji su svi po nacionalnosti Srbi. Tom prilikom izgubila je život supruga Vukadinović Mila.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Republike Hrvatske.

DOKAZ: Izjava svedoka koja se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Slavonski Brod, Hrvatska, jul-septembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Kostadinović dušanu iz Slavonskog Broda i članovima njegove porodice zbog toga što je bio predsednik Srpske demokratske stranke za Slavonski Brod bio je ugrožen život i egzistencija od militantnih grupa iz redova Hrvatske demokratske zajednice koji su počeli progoniti Srbe, te je morao pobeći u Bosanski Brod, a u ljegov stan u kome je sa porodicom živeo 15 godina, nasilno se uselio Kamenjar Zdravko zaposlen u Policijskoj upravi u Slavonskom Brodu, a posle toga 4. septembra 1991. godine minirana mu je vikend kuća u Branovačkom brdu kod Slavonskog Broda i uništena.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti i pripadnizi HDZ iz Slavonskog Broda.

DOKAZ: Krivična prijava Kostadinović Dušana koju je podneo Okružnom javnom tužilaštvu u Slavonskom Brodu i Javnom tužilaštvu Republike Hrvatske, kao i prijava policijskoj upravi u Slavonskom Brodu Ku. 691/91 u vezi rušenja vikend-kuće, a na koje nije reagovano.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Slavonski Brod, 5. maj 1991. godine.

KRATAK OPIS: Ekstremni pripadnici HDZ podstakli su masu demonstranata da u Slavonskom Brodu masovno uništava i pljačka imovinu Srba, kojom prilikom su trgovačke i druge radnje Srba, kao i izlozi firmi iz Srbije i kuće u kojima su živeli srpski stanovnici demolirane, opljačkane i uništene. Napad je posebno bio izražen u industrijskoj zoni Slavonskog Broda zvanoj "Bjeliš" gde su pretežno bili naseljeni Srbi.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnizi HDZ i organi vlasti Slavonskog Broda.

DOKAZ: Prijava Kostadinović Dušana koji je ranije živeo u Slavonskom Brodu odakle je morao pobeći.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Slavonski Brod, sredinom jula 1991. godine.

KRATAK OPIS: Policija je građane srpske nacionalnosti bez ikakvog zakonskog osnova hvatala i preko 90 ljudi zatvorila, a oko srpskih kuća, posebno u naselju "Bjelić: postavljala minska polja, što je izazvalo masovno bekstvo srpskog stanovništva. Tom prilikom bio je usmrćen Groščanin Milenko penzioner, tako što je živ posut benzinom i zapaljen.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici vlasti u Slavonskom Brodu.

DOKAZ: Prijava Kostadinoviš Dušana koji je ranije živeo u Slavonskom Brodu odakle je morao pobeći.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Podaci kod Ploča, Hrvatska, u toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svim Srbima, stanovnicima sela Podaci, kao vid pritiska da se isele upućeno je anonimno pismo preteće sadržine kojim se pozivaju da ugase svoja ognjišta i da zauvek napuste Podace, sa potpisom "Mladi Hrvati".

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici HDZ iz Podaka.

DOKAZ: Prijava primljena u Četvrtom opštinskom javnom tužilaštvu u Beogradu broj A-52/93.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Srebrenica, april - maj 1992. godine.

KRATAK OPIS: Srbi - stanovnici Srebrenice i okoline su u proleće 1992. godine po treći put u ovom veku bili izloženi genocidu. 1914. godine 20 uglednih Srba iz Srebrenice je bilo osuđeno na veleizdajničkim procesima, pa je posle toga bilo prognano nekoliko hiljada srpskih porodica iz Srebrenice. Za vreme Drugog svetskog rata, genocid nad Srbima je nastavljen i na spomeniku koji je podignut posle Drugog svetskog rata zabeleženo je da je ubijeno za vreme rata 145 Srba, od čega 36-toro dece ispod 7 godina. Pod pritiskom muslimana Srbi su počeli da beže iz Srebrenice i njene okoline u proleće 1992. godine što je naročito kulminiralo posle 8. maja, kada je ubijen srpski poslanik u tadašnjoj Skupštini Bosne i Hercegovine Goran Zekić, koji je sačekan u zasedi na prilazu Srebrenici i ubijen. Posle toga preostali Srbi su morali da pobegnu, tako da više u gradu skoro i nema Srba.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Organi vlasti Bosne i Hercegovine, Stranka demokratske akcije, a neposredan organizator ubistava Gorana Zekića:

DOKAZ: Podaci saradnika Komiteta za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava Ivanišević Milivoja.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Blječeva, opština Bratunac, 06. maja 1992. godine.

KRATAK OPIS: Na srpski praznik Đurđevdan, pripadnici muslimanskih oružanih snaga uz pomoć muslimana iz ovog sela koje je pretežno naseljeno muslimanima izvršili su opšti napad na srpske kuće i tom prilikom usmrtili:

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih formacija u čijem su sastavu bili:

DOKAZ: Podaci saradnika Komiteta Ivanišević Milivoja.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Gniona, zaselak sela Gostilj, opština Srebrenica, 06. maja 1992. godine.

KRATAK OPIS: Na srpski verski praznik Đurđevdan muslimanske oružane snage su izvele oružani napad na ovo srpsko selo iz susednog muslimanskog sela Potočana.

Ubijeni su:

Simić (Milivoja) Lazar, rođen 1936. godine iz Studenice, koji je bio gost na slavi kod prijatelja i

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija pod komandom:

DOKAZ: Iskaz svedoka Slijepčević Marka i Vujadinović Miladina.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Oparci, zaseok sela Brezovice, opština Srebrenica, 01. juna 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanske vojske iz sela Brezovice i drugih susednih sela napali su zaseok Oparci i ubili šest meštana srpske nacionalnosti:

2.-3. braću Ratka (1942.) i Uglješu (1939.) Ilića, od oca Momčila,

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske na čijem je čelu bio:

DOKAZ: Iskaz svedoka Petrović Miloja iz sela Oparca.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Rupovo Brdo (sa zaseocima: Žutići, Gligori i Milinkovići), opština Milići - Vlasenica, 10. juna 1992. godine između 04.50 i 13 časova.

KRATAK OPIS: Oko 300 pripadnika muslimanske vojske izvršilo je opšti napad na selo u kome je tada bilo oko 20 seljaka. Tom priliko su ubili pet lica srpske nacionalnosti:

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih snaga koje su predvodili:

iz Štedra: Nekonić Bećir i

Kao neposredno izvršioci poznati su:

Vejzović (Sulje) Sulejman (1969.) iz Jahovača opština Vlasenica,

DOKAZ: Iskazi svedoka milinković Milojka, Žugić Aleksija i Budić Huseina, foto dokumentacija, službena zabelešak i zapisnik Stanice javne bezbednosti u Milićima.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Ratkovići, opština Srebrenica, 21. juna 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija napali su ovo čisto srpsko selo i tom prilikom ubili su 18 meštana srpske nacionalnosti.

Ubijeni su:

Stanojević (Milorada) Radenko (1940.), goga su zaklali,

Maksimović (Milorada) Radomir (1942.), koji je podlegao mučenju,

Jakovljević (Stanoja) Milan (1920.).

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanski vojnih formacija iz porodica:

DOKAZ: Iskazi svedoka Pavlović Obrena i Prodanović Zarije.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Loznica, opština Bratunac, u toku 1992. godine.

KRATAK OPIS: Selo je napadano, pljačkano i paljeno u više navrata, a posebno 28. juna i 14. decembra 1992. godine. Prilikom ovih napada ubijeni su od pripadnika muslimanskih oružanih formacija:

Stanojević (Živojina) Jelena (1953),

Filipović (Milisava) Dragoljub (1942),

Milkovski Bojan (1938),

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija:

Salihović (Avde) Besim,

Kamenica (Idriza) Ramiz,

Kamenica (Idriza) Munib,

Salihović (Avde) Adil,

DOKAZ: Iskazi svedoka Milanović Stanoja, Vučetić Vitomira, Filipović zvonka, Milašinović Mileve, Matić Slavka, Petrović Neđe, Simić Janje i Petrović Stoje.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Brežani, opština Srebrenica 30. juna 1992. godine.

KRATAK OPIS: Ovo selo koje je bilo naseljeno skoro isključivo srbima, pripadnici muslimanske vojske napali su i tom prilikom ubili 19 meštana srpske nacionalnosti:

Lazić Dostana (1919),

Milošević (Milovana) Vidoje (1974),

Stjepanović (Stjepana) Drgana (1961).

Opljačkano je 200 krava i sva druga stoka.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija:

DOKAZ: Iskazi svedoka: Marjanović Milorada, Marjanović Milisava i Ilić Milivoja iz sela Brežani.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Zagoni, opština Bratunac, 5. i 12. juli 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija iz okolnih sela izvršili su više napada na selo Zagone. Selo je opljačkano i spaljeno. Po stradanju meštana posebno su tragične posledice napada bile 5. i 12. jula 1992. godine kada su ubijeni:

Gvozdenović (Sretena) Rajko (1927),

Jašinski (Stevana) Matija (1940),

Malović (Ilije) Miodrag (1943),

Milošević (Branka) Vidosav (1968),

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija:

DOKAZ: Dopuna prijave pod I-104 i IDž-051.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Krnjići, opština Srebrenica, 05. jula 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija napali su ovo selo i ubili 16 meštana srpske nacionalnosti:

Trimanović (Petka) Rade (1961),

Vladić (Petra) Vlajko (1934) i

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija.

DOKAZ: Podaci saradnika Komiteta Ivanišević Božidara.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Zalazije, opština Srebrenica, 12. jula 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija pod komandom Orić Nasera opkolili su ovo selo i tom prilikom ubijeni su od strane muslimana:

Blagojević (Slobodana) Dušan (1946),

Gordić (Miloša) Aleksa (1955),

Lazarević (Stanka) Momir (1955),

Vasiljević (Radovana) Radisav (1965),

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske, pod komandom:

DOKAZ: Izkaz svedoka Vasić Velisava iz Zalazja.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Magašić, opština Bratunac, 20. i 25. jula 1992. godine.

KRATAK OPIS: Ovo selo je naseljeno približno podjednakim brojem Srba i muslimana. Na srpski deo sela vršeni su više puta napadi, a najteži su bili 20. i 25. jula 1992. godine.

Tom prilikom su ubijeni:

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanske vojske:

Osmanović (Junuza) Meho (1960), iz Magašića,

DOKAZ: Zapisnički iskazi svedoka Božić Vinka, Ilić Radomira, Božić Rose, Božić Milke i Živković Radivoja.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Ježestice, opština Bratunac, 8. avgusta 1992. godine.

KRATAK OPIS: Na ovo, jedno od najvećih srpskih sela u okolini Bratunca koje je imalo 502 stanovnika na popisu 1991. godine, prvi napad izvršen je 8. avgusta kada je zapaljeno 55 srpskih kuća i kda su ubijeni:

Mlađenović (Ljubomira) Anđelko (1965), koji je sahranjen bez glave, koja mu je odsečena i odneta. Ovo je učinio Mehmedović Kemal,

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Kamenica Bekta,

Mehmedović Kamal, zvani "Kema" iz Pala, Srebrenica,

DOKAZ: Iskazi svedoka: Stjepanović Rada i Jovanović Veljka, zapisnici o pregledu leševa Doma zdravlja Bratunac, službena beleška SJB Bratunac.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Ježestice, opština Bratunac, 7. januara 1993. godine.

KRATAK OPIS: Na preostali deo sela koji nije bio spaljen prilikom prvog napada, na pravoslavni Božić 7. januara ubijeni su:

Jovanović (Vujadina) Radomir (1959),

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pored Nasera Orića koji je komandovao oružanim muslimanskim snagama, učestvovali su:

Mujčinović Sulejman,

Šahbaz Fadil,

DOKAZ: Svedočenje Stjepanović Rada i Jovanović Veljka.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Podravanje, opština Milići (ranije Srebrenica), 24. septembra 1992. godine.

KRATAK OPIS: Na ovo etnički čisto srpsko selo koje je jedno od najvećih sela u opštini, posle više provokativnih napada u toku leta, selo je opkoljeno sa svih strana od strane pripadnika muslimanskih oružanih formacija, pa su tom prilikom ubijeni:

Petrović Mileva (1948),

Marinković Dikosava (1938),

Šarac (Cvijetina) Mitar (1963),

Šarac (Veselina) Dušan (1964),

Šarac Mirjana (1943),

Šarac (Manojla) Milan (1929),

Mitić Borica (1947), i

Pored ovih meštana poginulo je i nekoliko dobrovoljaca, koji su pokušali da odbrane ovo selo.

Posle napada selo je opljačkano i spaljeno je preko 70 kuća, kao i osnovna škola, Dom kulture, prodavnica, radionica i Uprava rudnika. Opljačkano je oko 800 grla krupne stoke, 1000 ovaca, 400 svinja i dr.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Muslimanske oružane formacije u čijem sastavu su bili:

Hirkić Alija, zvani "Kiljara", iz Kutezera, Srebrenica,

Osman Zvani "Ćlimonja", iz Ljeskovika, Srebrenica,

19.-20. Islam i njegov brat Osman iz Srebrenice,

Ovim napadom je rukovodio:

Tursunović zulfo iz Sućeska, Srebrenica.

DOKAZ: Iskazi koje su dali svedoci Tomić Draginja, Marinković Milojka, Šarac Veselin, Šarac Vojin i Perendić Miodrag, kao i filmske trake koje su snimljene prilikom uviđaja.

NAPOMENA: Dopuna prijave pod I-095.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Bračan, opština Milići, na regionalnom putu Milići - Srebrenica, 24. septembra i 3. decembra 1992. godine.

KRATAK OPIS: Na površinski kop rudnika boksita Milići koji je privredan objekat od izuzetnog značaja i nalazise na teritoriji naseljenoj Srbima, a imao je čuvare, izvršen je prvi napad 24. septembra, a ponovljen 3. decembra.

U prvom napadu pripadnici muslimanskih oružanih formacija su došli tenkom i tom prilikom na čuvare koji su izašli u uverenju da je to srpska vojska, ubili su:

Pantić (Radojka) Rajko (1943).

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija kojima je komandovao:

Sulejmanović Šefket,

DOKAZ: Dokumentacija stanice javne bezbednosti u Milićima i ratne bolnice u Milićima, kao i zaplenjeni dnevnik muslimana koji su učestvovali u napadu.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Fakovići, opština Bratunac, 05. oktobra 1992. godine.

KRATAK OPIS: U napadu na ovo selo sa pretežno srpskim stanovništvom, muslimanske vojne formacije ubile su 17 meštana, opljačkale selo i popalile kuće, a mesnu crkvu oskrnavili.

Ubijeni su:

Ivanović (Milana) Miroslav (1973),

Đokić (Milete) Sreten (1938),

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija pod komandom:

U napadu su učestvovali:

DOKAZ: Iskazi svedoka Žikić Drage, Perić Vidosava, Jokić Dušice, Ignjatović Stanka i Savić Ikonije.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Boljevići, opština Bratunac, 05. oktobar 1992. godine.

KRATAK OPIS: Selo je pod stalnim pretnjama islamskih nacionalista bilo napušteno od većine srpskih stanovnika. U selu su uglavnom ostali starci koji su čuvali imanja i hranili stoku svoju, i svojih suseda. Prilikom napada ubijeni su:

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija u čijem sastavu su bili:

DOKAZ: Iskaz svedoka Ristić Radovana i Đokić Stojana.

NAPOMENA: Dopuna prijave pod I-085.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Bjelovac, opština Bratunac, 14. decembar 1992. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija izvršili su opšti napad na selo koje je tom prilikom pretrpelo ogromne ljudske i materijalne žrtve, pa je to danas napušteno i pusto selo.

U ovom napadu ubijeni su:

Jovanović (Radenka) Vida (1933),

Ovaj napad izvršen je istovremeno kad i napad na susedna sela.

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija u čijem sastavu su bili:

Salihović Hidan,

Kamenica Ramiz,

Kamenica Munib,

Sinanović Muriz,

DOKAZ: Iskaz svedoka Petrović Borke, Rankić Slavoljuba i Filipović Mire.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Sikirić, opština Bratunac, 14. decembra 1992. godine.

KRATAK OPIS: U ovom selu u kome su muslimani imali većinu, izvršen je napad na srpske stanovnike iz sela, pa su tom prilikom ubijeni:

Mitrović (Bogosava) Srećko (1946),

Simić (Ranka) Zlatan (1961),

Tanasić (Petra) Milan (1957),

INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija, koji su izvršili napad i na sela Loznicu i Bjelovac:

Kamenica (Idriza) Ramiz,

Kamenica (Idriza) Munib,

Malagić (Halima) Hajrudin,

Omerović, zvani "Miš",

DOKAZ: Iskaz svedoka Nikolić Milisava, Matić Gvozdenije, Nikolić Ratka, Nedeljković Predraga i Prodanović Radojka.

KVALIFIKACIJA DELA: Etničko čišćenje

MESTO I VREME: Selo Kravica, opština Bratunac, 07. januara 1993. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici muslimanskih oružanih formacija opkolili su ovo čisto srpsko selo na najveći pravoslavni praznik Božić, pod komandom Nasera Orića i u tom napadu učestvovalo je oko hiljadu lica. Selo je potpuno opljačkano i spaljeno i pri tome su ubijeni:

Popović (Riste) Kostadin (1947),